تعریف کلی سرمایه گذاری

سرمایه

سازمان های توسعه ای ابزار دولت جهت سرمایه گذاری

در این یادداشت به عنوان چهارمین مجموعه از سلسله یادداشت‌های بررسی قوانین حوزه انرژی و زنجیره ارزش، به بررسی قوانین مرتبط با مفهوم واگذاری بنگاه‌های دولتی پرداخته می‌شود. در بین تمامی سیاست‌های بررسی شده، مجموعا ۸ سیاست کلی در قالب ۸ بند به این موضوع اشاره کرده‌اند. هدف اصلی این سیاست‌ها از اجرای واگذاری بنگاه‌های دولتی عبارتست از «مشارکت عامه مردم در سازندگی و فعالیت‌های اقتصادی کشور، محدود کردن تصدی دولت در فعالیت‌های اقتصادی، حمایت از شکل‌گیری بازارهای رقابتی و ایجاد ساختار مناسب برای ایفای وظایف حاکمیتی و سیاست‌گذاری دولت». مهم‌ترین سیاست کلی در این زمینه، سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی است که در سال‌های ۸۴ و ۸۵ ابلاغ شد. براساس بند ج این سیاست «واگذاری ۸۰% از سهام بنگاه‌های دولتی مشمول صدر اصل ۴۴ به بخش‌های خصوصی، شرکت‌های تعاونی سهامی عام و بنگاه‌های عمومی غیر دولتی مجاز» است.

شرکت ملی نفت ایران و شرکت‌های استخراج و تولید نفت خام و گاز از شمول این قانون مستثنی شدند اما شرکت ملی پتروشیمی و زیرمجموعه‌های آن باید بر اساس قانون خصوصی می‌شدند.

به منظور خصوصی سازی بنگاه‌های دولتی الزاماتی در نظر گرفته شده بود که مهم‌ترین آنها عبارتند از :

• قیمت گذاری سهام از طریق بازار بورس
• فراخوان عمومی با اطلاع‌رسانی مناسب جهت ترغیب و تشویق عموم مردم به مشارکت و جلوگیری از ایجاد انحصار
• واگذاری سهام شرکت‌های مشمول طرح در قالب شرکت‌های مادرتخصصی و شرکت‌های زیرمجموعه با کارشناسی همه‌جانبه
• تغییر نقش دولت از تصدی‌گری به سیاست‌گذاری، هدایت و نظارت بر اقتصاد ملی

ممنوعیت مالکیت، سرمایه گذاری و مدیریت برای دولت

در قسمت قبل به سیاست‌های کلی خصوصی سازی و لزوم مشارکت عامه مردم در سازندگی و فعالیت‌های اقتصادی کشور و واگذاری ۸۰% از سهام بنگاه‌های دولتی مشمول صدر اصل ۴۴ اشاره شد. در این قسمت قوانین مرتبط با خصوصی‌سازی مورد بررسی قرار می‌گیرد. مهم‌ترین قانون در این زمینه، قانون اجرای سیاست‌های کلی اصل ۴۴ می‌باشد که در خرداد سال ۸۷ به تصویب رسید. بند الف ماده ۳ این قانون صریحا بیان می‌کند که «مالکیت، سرمایه‌گذاری و مدیریت برای دولت در آن دسته از بنگاه‌های اقتصادی که موضوع فعالیت آن‌ها مشمول گروه یک ماده (۲) این قانون است، اعم ازطرح‌های تملک دارایی‌های سرمایه‌ای، تأسیس مؤسسه و یا شرکت دولتی، مشارکت با بخش‌های خصوصی و تعاونی تعریف کلی سرمایه گذاری و بخش عمومی غیردولتی، به هر نحو و به هر میزان ممنوع است». صنعت پالایش و پتروشیمی نیز جزء این گروه از صنایع هستند.

سازمان‌های توسعه‌ای، ابزار دولت برای سرمایه‌گذاری تا سقف ۱۰۰ درصد

براساس تبصره ۳ بند الف ماده ۳[۱] قانون سیاست‌های کلی اصل ۴۴، سازمان‌های توسعه‌ای در صورت وجود شرایطی خاص می‌توانند تا سقف ۱۰۰ درصد در طرح‌هایی که دولت مجاز به سرمایه‌گذاری و مالکیت در آن‌ها نیست، اقدام به سرمایه‌گذاری کنند. شرایط سرمایه‌گذاری تا سقف ۱۰۰ درصد به شرح زیر می‌باشد :

• احراز عدم تمایل بخش‌های غیردولتی برای سرمایه‌گذاری بدون مشارکت دولت پس از اعلام عمومی
• سرمایه‌گذاری در مناطق کمتر توسعه یافته یا در صنایع پیشرفته با فناوری بالا (صنعت نفت، گاز و پتروشیمی در این گروه قرار می‌گیرد) و یا صنایع خطرپذیر در کلیه مناطق کشور در صورت احراز عدم تمایل بخش خصوصی

البته این ماده قانونی ذکر می‌کند که «سهام یا قدرالسهم دولتی ناشی از این نوع سرمایه‌گذاری‌ باید در قالب بنگاه جدید حداکثر ظرف مدت سه‌سال پس از اخذ پروانه بهره‌برداری با رعایت مقررات این قانون واگذار شود». ۷۰ درصد درآمد حاصل از واگذاری، مجددا در اختیار سازمان‌های توسعه‌ای قرار می‌گیرد تا در توسعه اقتصادی مناطق کمتر توسعه یافته، تکمیل طرح‌های نیمه‌تمام، ایفای وظایف حاکمیتی در حوزه‌های نوین با فناوری پیشرفته و پر خطر و آماده‌سازی بنگاه‌ها جهت واگذاری مصرف ‌شود.

تعریف سازمان‌های توسعه‌ای و قوانین مرتبط با آن

مطابق قانون اجرای سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی و مقررات اجرایی مربوط به آن، تاکنون سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران، شرکت ملی نفت ایران، شرکت ملی صنایع پتروشیمی، بانک توسعه صادرات ایران، بانک صنعت و معدن، بانک کشاورزی، بانک مسکن و بانک توسعه تعاون به عنوان سازمان‌های توسعه‌ای تعیین شده‌اند. شرکت ملی صنایع پتروشیمی در سال ۸۸ توسط کمیسیون موضوع اصل ۱۳۸ قانون اساسی و شرکت ملی نفت در سال تعریف کلی سرمایه گذاری تعریف کلی سرمایه گذاری ۹۲ توسط هیأت وزیران به عنوان سازمان توسعه‌ای محسوب شدند.

سه قانون در خصوص رابطه بین دولت و سازمان‌های توسعه‌ای وجود دارد که در زیر به آن‌ها اشاره شده است:

• ماده ۱۵۲ قانون برنامه پنجم توسعه به دولت اجازه می‌دهد از طریق اصلاح در اساسنامه و حذف موانع سرمایه گذاری صنعتی و معدنی در جهت تقویت سازمان‌های توسعه‌ای اقدام قانونی کند.
• ماده ۵۵ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت ۲ به وزارت نفت اجازه می‌دهد از طریق شرکت‌های تابعه ذی‌ربط برای احداث واحدهای صنعتی وابسته به تعریف کلی سرمایه گذاری نفت و گاز مانند پالایشگاه‌های گاز و نفت و پتروشیمی با بخش غیردولتی، خصوصی و تعاونی با رعایت ماده (۳) قانون اجرای سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی و سقف‌های مشارکت تعیین شده نسبت به تضمین تسهیلات بانکی متناسب با قدرالسهم دولت اقدام نماید.
• ماده ۵ قانون رفع موانع تولید سازمان‌های توسعه‌ای را از شمول قوانین مدیریت خدمات کشوری و محاسبات تعریف کلی سرمایه گذاری عمومی کشور به جز در مواردی که از بودجه عمومی استفاده می‌کنند، مستثنی می‌کند.

مرکز مطالعات زنجیره ارزش معتقد است که اجرای سیاست های اصل ۴۴ و واگذاری مجتمع های پالایش و پتروشیمی از سمت دولت به مجموعه های خصوصی و عمومی غیردولتی اساسا بسیار کار هوشمندانه ای بوده است. (هر چند نقدهای بسیار زیادی در نحوه و روش واگذاری وارد است!) با این کار دولت به جایگاه اصلی خود که “سکان‌داری” است، باید توجه ویژه ای داشته باشد و نه همچون گذشته درگیر تصدی‌گری و “پارو زدن” باشد! اما در این بین باید به این موضوع توجه ویژه ای داشت که صنعت پتروشیمی کشور در حال توسعه است و هنوز با وضعیت مطلوب فاصله زیادی دارد، لذا نیاز است که دولت از تمامی ابزارهایش در راستای توسعه متوازن و پایدار زنجیره ارزش استفاده نماید، تا بردار منافع ملی و بنگاهی را در اقتصاد همراستا و هم‌جهت نماید در غیر این صورت ممکن است که توسعه صنعت پتروشیمی با اشکالات زیادی مواجه شود.

یکی از ابزارهای کلیدی و راهبردی در اختیار دولت، سازمان‌های توسعه‌ای هستند. این سازمان‌ها قادرند در مواقعی که توسعه زنجیره ارزش نیازمند مشارکت تعریف کلی سرمایه گذاری و ورود دولت به حوزه تصدی گری است به کمک دولت بیایند! به طور مثال می‌توان به مشارکت مستقیم دولت در تجاری سازی فناوری‌های پیشرفته در راستای تولید محصولات استراتژیک و مورد تعریف کلی سرمایه گذاری نیاز کشور اشاره کرد. یکی از این موارد فرایند تبدیل متانول به پروپیلن (PVM) است که توسط شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی در آستانه تجاری سازی است. مشارکت شرکت ملی صنایع پتروشیمی به عنوان یک سازمان توسعه ای در سرمایه گذاری واحدهای PVM یک تیر و دو نشان است! از یک طرف تجاری سازی این فناوری در مقیاس صنعتی محقق خواهد شد و از طرف دیگر کمبود پروپیلن در کشور با تبدیل متانول مازاد در کشور نیز عملی خواهد شد. لذا نیاز است که دولت به سازمان های توسعه ای همچون یک ابزار قدرتمند در راستای توسعه متوازن صنعتی در کشور توجه داشته باشند.

لینک دانلود نسخه PDF یادداشت تحلیلی فوق:

[۱] اصلاحی به موجب قانون اصلاح مواد ۳، ۶ و ۲۴ قانون اجرای سیاست های کلی اصل ۴۴ مصوب ۷ شهریور ۹۵

تعریف سرمایه :

به طور کلی هر گونه دارایی به صورت نقدی مانند پول نقد ، موجودی حساب بانکی ، ارزهای بین المللی مثل دلار و یورو و نیز دارایی های غیر نقدی مانند تجهیزات صنعتی ، ماشین آلات ، ملک ، زمین و … سرمایه نامیده می شود.

سرمایه دارای تعابیر مختلفی است . البته معنای دقیق سرمایه بسته به مفهومی که کلمه سرمایه در آن استفاده می شود ، مختلف می باشد .

به طور معمول ، کلیه منابع مالی و پولی و منابع قابل تبدیل به پول ، سرمایه خوانده می شود.

جوامع و شرکت هایی که معمولا دارای سرمایه بیشتری هستند ، نسبت به رقبای خود که سرمایه کمتری دارند ، عملکرد و فعالیت بهتری دارند .

در عصر حاضر ، نیروهای انسانی نیز قسمتی از سرمایه محسوب می شوند. سرمایه می تواند هم نقدی باشد هم غیر نقدی .

سرمایه نقدی همان پول نقد است و سرمایه غیر نقدی شامل انواع دارایی ها می شود که افراد در اختیار دارند .

البته سرمایه با پول متفاوت است و فرق دارد. پول فقط نقدینگی می باشد که همیشه در دسترس است و قابل تبادل سریع می باشد ، اما سرمایه دارای مدت زمان و طول عمر زیادتری بوده و به منظور ایجاد ثروت در سرمایه گذاری ، استفاده می شود.

به عنوان مثال : برند ها ، نرم افزارها و از این قبیل که از طریق آن ها می توان ثروت ایجاد کرد ، نوعی سرمایه محسوب می شوند .

هرچند که از سرمایه به منظور تولید ثروت استفاده می شود ، ولی می توان به راحتی از طریق یک برنامه ریزی سالیانه و یا ماهیانه و به منظور ایجاد ثروت ، از طریق سرمایه گذاران تامین نمود . تا زمانی که سرمایه تولید نشود ، به تنهایی دارای وجود خارجی نخواهد بود.

سرمایه

سرمایه گذاری چیست؟

به طور کلی سرمایه گذاری یعنی سپرده گذاری پول و یا دارایی با هدف دستیابی به سود بیشتر که ممکن است در کوتاه مدت و یا بلند مدت به دست آید. و به شکلی دقیق تر می توان گفت که سرمایه گذاری یعنی افراد مقدار مشخصی پول را در بخشی به کار ببرند و از این طریق نه تنها اصل پول و سرمایه آن ها حفظ می شود ، بلکه به سود هم دست می یابند .

به این ترتیب سود دهی حاصل از آن از مزیت های سرمایه گذاری محسوب می شود. البته شناخت و اگاهی درمورد روش های سرمایه گذاری و آگاهی از اصول و ریسک ان نیز از موارد مهمی به شمار می رود که در روند سوددهی نهایی تاثیر زیادی دارد.

زیرا در صورت اشتباه و انتخاب روش های نادرست و عدم بررسی عواقب و یا نتیجه کار ، ممکن است نتیجه خوبی به دنبال نداشته باشد. انتخاب راه درست و سرمایه گذاری های مناسب همیشه بهترین نتیجه را به دنبال خواهد داشت. سرمایه گذاری در علم اقتصاد به معنای خرید کالایی می باشد که در حال حاضر مصرف نشده و روند افزایش قیمت نیز دارد .

اما ممکن است ، فرد در آینده به آن کالا نیاز پیدا کند و به این ترتیب ، آن کالا برای فرد قابل فروش و تبدیل می شود. به تعبیری ، سرمایه گذاری ، به معنای این است که فردی به عنوان مثال سهامی را خریداری کرده و اینطور پیش بینی می کند که این سهام در آینده افزایش قیمت پیدا کرده و برای او سود خواهد داشت. به همین ترتیب ، سهام را درآینده به قیمت بالاتر فروخته و به سود خوبی دست پیدا می کند.

هدف سرمایه گذاران :

هدف سرمایه گذاران معمولا ، به منظور رشد و توسعه سرمایه خود و بهره مندی ازمنافع آن در آینده ، می باشد. معمولا ، سرمایه گذاران ، ممکن است سرمایه خود را به مدت طولانی و طی سال ها و دهه ها نگه داشته و از سود دهی آن بهره ببرند.

البته سرمایه گذاری در بخش های مختلف دارای تعابیر مختلفی است :

– در اقتصاد شرکت ها ، سرمایه گذاری شامل ایجاد و تامین سرمایه اولیه و یا افزایش سرمایه در شرکت ها است که در انتظار پیشرفت کسب و کار و سود بیشتر است. هر چقدر سرمایه یک شرکت بیشتر باشد ، بهتر می توان فعالیت ها را توسعه داده و در نتیجه به سود و درآمد بیشتری دست یافت.

– سرمایه گذاری توسط اشخاص به این صورت است که در طی آن افراد حقیقی ، دارایی ها و یا پول خود را سرمایه گذاری می کنند. مانند سپرده گذاری در بانک ها و یا سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار ، که این کار نیز به منظور دریافت سود می باشد. . در این سرمایه گذاری ها ، معمولا افراد همراه با پذیرفتن ریسک سرمایه گذاری ، به کسب درآمد می پردازند .

ما این نکته را نیز باید گفت که هر نوع سرمایه گذاری ، در صورتی که بر طبق شناخت روند کسب و کار و یا اقتصاد نباشد ، نتیجه آن لزوما سود دهی نخواهد بود. سرمایه گذاری به منظور افزایش حجم سرمایه و یا ثبات آن ایجاد می شود.

– همچنین سرمایه گذاری شامل اختصاص مخارجی برای تولید کالاهایی است که ممکن است در حال حاضر قصد فروش آن ها مد نظر نباشد.

مهرپل را علاوه بر سایت در اینستاگرام و لینکدین هم دنبال کنید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر از خدمات آنلاین مهرپل به سایت شرکت مهرپل مراجعه فرمائید .

مدیریت سرمایه گذاری (investment management)

سرمایه‌گذاران می‌توانند مؤسسات (شرکت‌های بیمه، صندوق‌های بازنشستگی، کمپانی‌ها، خیریه‌ها، مؤسسات خدمات تحصیلی و…) یا سرمایه‌گذاران شخصی (هم به صورت سرمایه گذاری مستقیم و هم در نوع رایج‌تر آن یعنی سرمایه‌گذاری از طریق شرکت‌های واسطه مثل صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک) باشند.

در لغت، مدیریت دارایی اغلب به جای مدیریت سرمایه‌گذاری سرمایه‌های مشترک استفاده می‌شود، در حالیکه مدیریت سرمایه می‌تواند به همهٔ انواع سرمایه گذاری مثل مدیریت سرمایه گذاری شخصی اطلاق شود. مدیران سرمایه گذاری‌ای که تخصصشان مدیریت مشورتی از طرف سرمایه گذاران شخصی (معمولاً متمول) است، اغلب به خدماتشان مدیریت ثروت یا مدیریت سبد سرمایه گذاری می‌گویند.

«خدمات مدیریت سرمایه گذاری» شامل تحلیل اظهارنامه‌های مالی، انتخاب دارایی، گزینش سهام، پیاده سازی برنامه و کنترل سرمایه گذاری‌های جاری می‌شود. مدیریت سرمایه گذاری یک صنعت بزرگ و مهم جهانی است و عهده دار مدیریت تریلیون‌ها یوان، دلار، یورو، پوند و ین در جهان است.

مدیریت سرمایه یکی از مهمترین و تخصصی ترین مباحث در حوزه معاملات تجاری که مرز بین موفقیت و شکست سرمایه گذاران و معامله گران دنیای تجارت است.

مدیریت سرمایه در اصل همان دانش کسب کردن حداکثر سود با کمترین میزان ضرر و حداقل ریسک در سرمایه‌گذاری‌ها تلقی می‌شود. کسانی که متخصص مدیریت سرمایه‌گذاری هستند با توجه به میزان سرمایه و حجم معاملات، درصد ریسک و زیان شما را مشخص می‌کنند.

حوزه کلی فعالیت‌های تخصصی مدیریت سرمایه اوراق بهادار، بورس، سهام، دارایی‌هایی مانند املاک و مستغلات، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و حتی مدیریت سرمایه‌گذاری‌های شخصی و بانکداری است.

مدیریت سرمایه‌گذاری به نوعی روی اظهارنامه‌های مالی، دارایی‌ها و ثروت، انتخاب سهام مناسب و کنترل روند سرمایه‌گذاری‌ها نظارت دارد که امروزه تبدیل به یک صنعت بزرگ و مهم شده است.

مدیریت سرمایه انواع و اقسام مختلفی دارد که می‌تواند هم توسط خود سرمایه گذار هم توسط کارگزاران حرفه‌ای و متخصص انجام شود که از انواع آن می‌توان به مدیریت سرمایه گذاری فعال، غیر فعال، پرتکاپو (aggressive) و محافظه‌کارانه اشاره کرد.

یک شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری که به عنوان مشاور یا مدیر پرتفوی به مشتریان خود خدمات می‌دهد، یک هدف اصلی دارد: به طرز قابل ملاحظه‌ای ارزش دارایی‌های مشتریانش را افزایش دهد.

مشکلات اساسی شرکت‌های مدیریت سرمایه گذاری

با وجودیکه صنعت مدیریت سرمایه گذاری ممکن است بازدهی خوبی داشته باشد، مشکلات کلیدی وجود دارند که در این شرکت‌ها می‌توان مشاهده کرد.

درآمد شرکت‌های مدیریت سرمایه‌گذاری مستقیما به رفتار بازار وابسته است. این موضوع به این معناست که درآمد شرکت به ارزشگذاری در بازار بستگی دارد. یک کاهش شدید در ارزش دارایی‌ها می‌تواند کاهش شدید درآمد شرکت را در پی داشته باشد، مخصوصا اگر کاهش قیمت‌ها در مقایسه با هزینه‌های شرکت بیشتر باشد.

علاوه بر این، مشتریان در زمان‌های سخت که بازار وضعیت خوبی ندارد بی‌صبری نشان می‌دهند و عملکرد متوسط به بالا نیز حتی نمی‌تواند پرتفوی مشتریان را در شرکت حفظ کند. به همین دلیل شرکت‌های مدیریت سرمایه‌گذاری باید مدیرانی بسیار لایق و موفق داشته باشند.

با این حال، مدیرانی که چنین لیاقت و موفقیتی دارند معمولا حقوق و مزایای زیادی طلب می‌کنند و همچنین چنین افرادی خیلی سریع توسط رقبا جذب می‌شوند.

با وجودیکه که برخی از مشتریان تعریف کلی سرمایه گذاری این شرکت‌ها، به عملکرد یک مدیر سرمایه‌گذاری نگاه می‌کنند، برخی دیگر به عملکرد کلی شرکت می‌نگرند. به همین دلیل استخدام مدیران موفق و پرهزینه برای مدیریت سرمایه‌گذاری بسیار پراهمیت است تا مشتریان به شرکت اعتماد کرده و سرمایه‌شان را در اختیار شرکت قرار دهند.

این اصطلاح در واژه‌نامه جامع بورسینس منتشر شده است.سایر اصطلاحات و واژه‌های اقتصادی و مالی را ببینید .

قصد شروع سرمایه‌گذاری در بورس را دارید؟ اولین قدم این است که افتتاح حساب رایگان را در یکی از کارگزاری‌ها انجام دهید:

برای سرمایه‌گذاری و معامله موفق، نیاز به آموزش دارید. خدمات آموزشی زیر از طریق کارگزاری آگاه ارائه می‌شود:

تعریف کلی سرمایه گذاری

صندوق زیست فناوری به منظور حمایت از استارت آپ ها و شرکتهای نوپا و محققان صاحب ایده، نسبت به سرمایه گذاری در طرحهای زیست فناوری در 4 شاخه مرسوم زیست فناوری کشاورزی، زیست فناوری پزشکی، زیست فناوری صنعتی و زیست فناوری دریا اقدام می نماید.

در صورتی که پروژه پیشنهادی در فهرست اولویت‌های سرمایه گذاری باشد و حداقل های مدنظر صندوق را از حیث فنی و تیم اجرایی کسب نماید، صندوق با مدل زیر نسبت به سرمایه گذاری در آن اقدام خواهد نمود:

نحوه تعیین سهم دانش فنی:

با توجه به اینکه سهم دانش فنی یکی از مسائل مهم در تعاملات سرمایه پذیر و سرمایه گذاری در حوزه های نوآورانه و دانش بنیان است، لذا صندوق زیست فناوری دو روش برای تعیین سهم دانش فنی دارد:

• تعیین سهم ثابت برای دانش فنی: در صورت وجود دانش فنی (نه توانمندی فناورانه و تعریف کلی سرمایه گذاری نه توانایی و سابقه علمی و توانایی مدیریت و . ) و امکان ارزشگذاری دانش فنی موجود، گزارشی تهیه و در نهایت با مجری در این خصوص توافق خواهد شد.
• تعیین سهم متغیر برای دانش فنی: در این روش سهم دانش فنی به درآمدزایی شرکت وابسته خواهد بود و هرچه سودآوری شرکت افزایش داشته باشد، سهم دانش فنی و توانمندی فناورانه افزایش خواهد داشت و در غیر اینصورت سهم حداقل برای مجری در نظر گرفته خواهد شد. در این روش امکان افزایش سهم مجری به بیش از 50 درصد نیز وجود خواهد داشت.

نکته: مساله حائز اهمیت این است که سهام تعیین شده برای مجری صرفاً تابع مرحله سرمایه گذاری فعلی است و در صورت نیاز به تزریق مالی بیش از اعداد توافق شده اولیه، در دوره های بعدی جذب سرمایه، سهام مجری رقیق خواهد شد.

متقاضیان برای آشنایی بیشتر با عملکرد صندوق زیست فناوری می‌توانند به فهرست طرح‌های مود سرمایه گذاری صندوق مراجعه نمایند.

تعریف کلی سرمایه گذاری

بیمه عمر و تأمین آتیه

بیمه عمر و تأمین آتیه

دراین بیمه نامه بیمه گزاران با پرداخت مبلغی تحت عنوان حق بیمه علاوه برتامین منابع لازم برای تشکیل سرمایه ای در آتیه امکان برخورداری از پوشش بیمه عمر در مقابل خطر فوت را نیز درصورتی که بیمه شده هم باشند، خواهند داشت . بیمه های عمر همراه با تشکیل سرمایه که اکنون در بسیاری از کشورهای جهان ارائه می شود، طرفداران زیادی داشته و با توجه به انواع آن می تواند مورداستقبال اقشار مختلف جامعه قرار گیرد.
بیمه پاسارگاد با دریافت مبالغ حق بیمه، اولا ”بیمه شده را در مقابل خطر فوت بیمه می کند و ثانیا” مازاد مبالغ دریافتی را سرمایه گذاری می نماید و نرخ سود آن سرمایه گذاری را تا حد نرخ بهره فنی تضمین می نماید و چنانچه سود بیشتری از محل سرمایه گذاری بدست آورد بخش عمده از آن را به عنوان مشارکت در منافع به بیمه گذار می دهد.