کوین و توکن چیست؟

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

بسیاری از کسانی که به جهان بلاکچین و ارزهای رمزنگاری شده وارد می‌شوند، به درستی تعریف کوین و توکن و تفاوت آن‌ها را درک نمی‌کنند. اما بین کوین و توکن تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد. در این مقاله، بررسی می‌کنیم که چرا این قدر سردرگمی درمورد این دو اصطلاح وجود دارد. سپس با ارائه‌ی چند مثال توضیح می‌دهیم که کوین و توکن دقیقاً چه هستند، چه کاربردهایی دارند و چه اهدافی را دنبال می‌کنند.

گاهی اوقات مردم از اصطلاح کوین (Coin) برای اشاره به چیزی استفاده می‌کنند که بقیه آن را توکن (Token) می‌نامند و برعکس آن نیز صادق است. برخی این دو نام را برای اشاره به همه‌ی دارایی‌های دیجیتالی به کار می‌برند که در حال حاضر در دسترس است. اما بین کوین و توکن تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد، بنابراین بهتر است این تفاوت‌ها را بدانید. در این مقاله، ابتدا با هم می‌بینیم که چرا این قدر سردرگمی میان این دو اصطلاح وجود دارد. سپس با ارائه‌ی چند مثال توضیح می‌دهیم که کوین و توکن دقیقاً چه هستند و هر یک چگونه استفاده می‌شوند. در پایان این مطلب به راحتی می‌توانید تشخیص دهید که یک دارایی دیجیتال توکن است یا یک کوین است.

توکن چیست؟

به توکن‌ها گاهی اوقات کوین دیجیتال می‌گویند، اما این درست نیست. چون یک تفاوت عمده وجود دارد. توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود تولید می‌شوند. رایج‌ترین کوین و توکن چیست؟ پلتفرم ایجاد توکن، بلاکچین اتریوم است. با این حال، پلتفرم‌های دیگری نظیر نئو، ویوز (Waves)، لیسک و استراتیس هم وجود دارند. توکن‌های پلتفرم اتریوم با نام توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند. در حالی که توکن‌های نئو با نام توکن‌های NEP-5 شناخته می‌شوند. هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خودش را در این پلتفرم‌ها بسازند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

حقیقت این است که این کار به کمی مهارت فنی نیاز دارد. انجام آن را به افراد کاملاً مبتدی توصیه نمی‌کنیم، ولی کسی که تجربه‌ی کمی در زمینه‌ی برنامه‌نویسی داشته باشد، در مدت کوتاهی می‌تواند این کار را انجام دهد. البته لازم است توسعه‌دهنده مقداری کوین مخصوص بلاکچینی که توکن بر روی آن ساخته شده را خرج کند. برای مثال، اگر توکن بر روی اتریوم ساخته شده باشد، سازنده باید برای دریافت تاییدیه‌ تراکنش خلق توکن از طرف ماینرهای شبکه کمی اتر خرج کند.

هدف توکن‌ها چیست؟

علت وجود اکثر توکن‌ها این است که در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا dApp استفاده شوند. وقتی توسعه‌دهندگان توکن‌هایشان را می‌سازند، می‌توانند تصمیم بگیرند که می‌خواهند چه تعداد توکن ساخته شود و این توکن‌ها بعد از ساخته شدن برای چه کسی ارسال شود. در این مقطع، بخشی از این توکن‌ها به بلاکچینی که توکن بر روی آن ساخته شده پرداخت می‌شوند. توکن‌ها اغلب بعد از ساخته شدن برای فعال‌سازی قابلیت‌های اپلیکیشن مورد نظرشان استفاده می‌شوند. برای مثال، موزیکوین توکنی است که امکان دسترسی به قابلیت‌های مختلف پلتفرم موزیکوین را فراهم می‌کند. این دسترسی می‌تواند شامل تماشای یک موزیک ویدیو یا گوش دادن به یک موسیقی باشد. صرافی بایننس (Binance) نیز توکن مخصوص خودش را دارد. اگر کاربران از توکن این صرافی که BNB نام دارد استفاده کنند، هزینه‌ی آن‌ها نصف می‌شود. برخی توکن‌ها با هدف کاملاً متفاوتی ساخته می‌شوند: تا نشانگر یک چیز فیزیکی باشند. فرض کنید می‌خواهید خانه‌ی خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. در این صورت نمی‌توانید خانه‌ی خود را به شکل فیزیکی در قرارداد هوشمند خود قرار دهید، درست است؟ بنابراین باید از توکنی استفاده کنید که نشانگر خانه‌ی شما باشد. (WePower (WPR نمونه‌ای مناسب از توکن‌هایی است که نشانگر چیزهای فیزیکی هستند. این توکن نشانگر جریان برق است. پروژه‌ی WePower یک dApp است که به کاربران اجازه می‌دهد با استفاده از قراردادهای هوشمند در بلاکچین برق خرید و فروش کنند. توکن این پروژه نشانگر مقدار مشخصی انرژی است.

کوین چیست؟

کوین در تعریف، یک دارایی است که متعلق به بلاکچین خودش به حساب می‌آید. مثلاً بیت‌کوین، لایت‌کوین یا اتر را در نظر بگیرید. همه‌ی این کوین‌ها در بلاکچین مربوط به خودشان وجود دارند. پس، برای واضح‌تر شدن: بیت‌کوین در بلاکچین بیت‌کوین اجرا می‌شود و عمل می‌کند. اتر در بلاکچین اتریوم اجرا می‌شود و عمل می‌کند. نئو در بلاکچین نئو اجرا می‌شود و عمل می‌کند. تراکنش کوین‌های دیجیتال می‌تواند از یک شخص به شخصی دیگر انجام شود. اما در هنگام ارسال و دریافت هیچ کوینی (به معنای سکه) به صورت فیزیکی جابجا نمی‌شود. همه‌ی کوین‌ها به عنوان داده در پایگاه‌های داده‌ی جهانی و غول‌آسا قرار دارند. این پایگاه داده (یا بلاکچین) سوابق همه‌ی تراکنش‌ها را نگه می‌دارد و توسط کامپیوترهایی که در سراسر دنیا وجود دارند، مورد بررسی و تایید قرار می‌گیرد. نکته‌: باید بدانید که اگر در حال حاضر با فناوری بلاکچین آشنا نیستید، ابتدا باید با این فناوری آشنا شوید. برای درک تفاوت میان کوین و توکن لازم است اول خود بلاکچین را درک کنید.

نتیجه گیری

اکنون باید بدانید که وقتی یک نفر می‌گوید کوین دیجیتال، این اصطلاح چه تفاوتی با توکن دیجیتال دارد. حالا باید تعریف ساده‌ی کوین و توکن را یاد گرفته باشید: کوین مخصوصِ بلاکچین خودش است، در حالی که توکن بر روی یک بلاکچین دیگر مثل اتریوم، نئو یا ویوز ساخته می‌شود. مضاف بر این باید فهمیده باشید که هر یک از این دو مفهوم چه استفاده‌ای دارد. کوین در اکثر موارد صرفاً به عنوان پول استفاده می‌شود؛ البته برخی از کوین‌ها کاربردهای دیگری هم دارند. مثلاً به عنوان سوخت اپلیکیشن‌ها، یا اعتباری برای تایید تراکنش‌های شبکه، یا برای تامین نیاز قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های توکن نیز به کار می‌روند. ولی توکن‌ها هدف دیگری دارند. اگر آن‌ها را برای استفاده بر روی dApp ساخته باشند، هدفشان به خود اپلیکیشن بستگی خواهد داشت. در مواردی، این توکن‌ها برای قابلیت‌هایی نظیر حق رای هستند. اما جدا از این، می‌توان از توکن‌ها برای تراکنش‌های dApp (مثل سیویک) یا دادن پاداش به کاربران از طریق چیزهایی مثل ارائه‌ی تخفیف هزینه‌ها (مثل بایننس) استفاده کرد.

چنانچه این مطلب را مفید میدانید با لایک کردن و به اشتراک گذاشتن آن، از ما حمایت کنید. نظرات، پیشنهادات و مقاله های درخواستی خود را از طریق قسمت دیدگاه ها برای ما ارسال کنید.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

برای ورود به بازار ارزهای دیجیتال باید با اصطلاحات این بازار آشنا باشید. به همین منظور ما در این مقاله به بررسی و تفاوت‌ کوین و توکن پرداخته‌ایم. چنانچه نسبت به این مبحث شناخت ندارید این مطلب را مطالعه کنید.

توکن چیست؟

توکن یک نوع دارایی دیجیتال است که قابلیت انتقال به دیگران و همچنین ذخیره ارزش را دارد. به ارزهایی که بلاک چین مخصوص به خود را ندارند و از بلاک‌چین‌های به اصطلاح پلتفرمی برای ثبت تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند توکن گفته می‌شود. هر توکنی کاربرد مخصوص به خود را دارد و بنا بر همین کاربرد می‌تواند ارزش متفاوتی داشته باشد.

بلاک‌چین‌های پلتفرمی مانند اتریوم، بایننس و کاردانو جزو توکن‌هایی هستند که امکان ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز، از طریق قرارداد‌های هوشمند را دارند. این یعنی افراد می‌توانند توکن‌های مورد نیاز خود را بدون این‌ که مجبور به طراحی شبکه بلاک چین باشند، ایجاد و استفاده ‌کنند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

امروزه و با توسعه تکنولوژی بلاک چین افراد بسیاری موفق به ساخت ارزهای دیجیتالی چون توکن شده‌اند. ساخت توکن زمان چندانی نمی‌خواهد و در زمانی کمتر از یک ساعت صورت می‌گیرد. هزینه‌ چندانی نیز نیاز ندارد.

البته ساخت یک توکن به تنهایی دلیل بر ارزشمندی آن نیست اما ساخت آن بر بستر یک بلاک‌چین دیگر می‌تواند موجب افزایش اعتبار و امنیت بیشتر شود. ساخت ارزهای دیجیتال توکن‌ غالبا در سه بلاک‌چین مطرح اتریوم، ترون و بایننس اسمارت‌چین انجام می‌شود.

برای ساخت توکن روی شبکه آزمایشی باید مراحلی طی شود اما برای ساختن توکن روی شبکه اصلی لازم است در گام اول، مقداری اتریوم پرداخت کنید. برای دانستن تفاوت کوین و توکن در ادامه انواع توکن را معرفی خواهیم کرد.

انواع توکن

گفتیم که توکن‌ها انواع مختلفی دارد و از مهمترین آن‌ها می‌توان به توکن ارزی، توکن دارای، توکن جایزه، توکن بهادار، توکن سودده و توکن کاربردی اشاره کرد.

توکن ارزی

از توکن‌های ارزی به ‌عنوان روشی برای پرداخت استفاده می‌شود و این رایج‌ترین کاربرد آن‌هاست. موارد استفاده دیگر توکن ارزی ذخیره است چنانچه قصد ذخیره ارزشی را دارید از توکن ارزی استفاده کنید.

توکن دارایی

توکن‌های دارایی به ‌عنوان یک سند برای اثبات یک دارایی است و می‌تواند بیانگر میزان ارزش یک دارایی فیزیکی باشد که در پلتفرم یا حتی یک سازمان استفاده می‌شود.

توکن‌ جایزه

افراد و کسب و کارها می‌توانند از توکن‌ها برای جایزه دادن نیز استفاده کنند. در این حالت Reward tokens یا توکن جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری دانست.

توکن‌های بهادار

از توکن‌ها برای سرمایه‌گذاری طولانی مدت نیز می‌توان بهره برد. توکن‌های بهادار شبیه اوراق بهادار هستند و همان‌طور که در اوراق بهادار، خریدار با نگهداری و حفظ اوراق به دنبال یک سرمایه‌گذاری طولانی ‌مدت است در بازار ارز دیجیتال با خرید و نگهداری توکن‌های بهادار یا Securities tokens می‌توان به این هدف رسید. در حقیقت این توکن‌ها برای کسانی که تمایلی به فعالیت روزانه در بازار رمز ارزها و تبدیل ارزهای دیجیتال به یکدیگر با هدف کسب سود ندارند، گزینه بسیار خوبی است.

توکن‌های کاربردی

یکی دیگر از انواع توکن‌ها، توکن کاربردی یا Utility tokens است. این نوع توکن‌ها در اکثر مواقع تنها بر روی بلاکچین اتریوم ساخته می‌شوند و به دارندگان خود اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می‌دهند.

توکن‌های سودده

نوع دیگر توکن، توکن سودده یا dividend tokens است. عملکرد این توکن‌ها به این صورت است که در پلتفرم آن‌ها درآمد حاصله بین افراد تقسیم می‌شود. البته دارندگان این نوع توکن، هیچ حقی برای تصمیم‌گیری ندارند و تنها در سود آن شریک هستند.

کوین چیست؟

بعد از شناختی نسبی که از توکن پیدا کردیم می‌خواهیم از کوین بگوییم تا بهتر متوجه تفاوت کوین و توکن شویم. برای معرفی کوین باید بگوییم که کوین، پول دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجاد می‌شود و ارزش خود را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین معادل دیجیتالی پول است و همان‌طور که می‌دانید مهمترین و مشهورترین‌شان بیت‌کوین است و مبتنی بر تکنولوژی بلاک‌چین است. در حقیقت تکنولوژی بلاک‌چین باعث شفافیت و کاهش احتمال کلاهبرداری می‌شود.

در چه مواردی از کوین استفاده می‌شود؟

بیت کوین در فضای دیجیتال یعنی سایت‌ها، اپلیکیشن‌های موبایل و انواع برنامه‌های دیگر برای خرید کالا یا سرویس به کار برده می‌شود اما شیوه پرداخت در آن کمی متفاوت است. شبکه بیت کوین شامل هزاران سخت‌افزار در سرتاسر دنیاست که کار تایید تراکنش‌ها و ایجاد بیت‌کوین‌ها را انجام می‌دهد. در واقع هیچ کس مسئول بیت کوین نیست و به دلیل این ساختار شبکه‌ای، افراد برای ایجاد حساب بیت‌کوین نیازی به ثبت مشخصات و طی‌کردن رویه‌های معمول برای افتتاح حساب یا داشتن حداقل موجودی ندارند.

حال سوالی که مطرح می‌شود این است که چه چیزهایی را می‌توان با بیت‌ کوین خریداری کرد؟ روز به ‌روز به تعداد افراد و فروشندگانی که بیت ‌کوین را به عنوان یک روش پرداخت قبول دارند و می‌پذیرند که با بیت کوین کالای خود را مبادله کنند اضافه می‌شود.

در حال حاضر بیت‌کوین را می‌توان در فروشگاه‌های آنلاین و آفلاین برای انواع سرویس‌های میزبانی وب مانند هاست، دامنه، خرید قهوه، خوراکی، سفر به فضا، بلیط هواپیما و خودروی تسلا پرداخت کرد. البته این موارد در خارج کشور است و در ایران روش پرداخت قابل قبولی محسوب نمی‌شود.

علاوه بر پرداخت، بیت کوین کاربردهای دیگری نیز دارد که در زیر و برای بررسی تفاوت کوین و توکن به این روش‌ها اشاره خواهیم کرد.

• بیت کوین برای پرداخت
• بیت کوین برای سرمایه گذاری
• بیت کوین برای نقل و انتقال پول

تفاوت کوین و توکن در چیست؟

تا به این قسمت از مقاله به معرفی کوین و توکن و کاربردهای آن دو پرداختیم. در ادامه مقایسه این دو اصطلاح بازار ارزهای دیجیتال، تفاوت کوین و توکن را بررسی خواهیم کرد. تفاوت عمده توکن با کوین در این است که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار بگیرند و تنها شیوه‌ای از پرداخت هستند. این در حالی است که توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند و دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

در واقع شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس این کار امکان پذیر نیست. نکته دیگر این که کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند در حالی که توکن‌ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

برای تشخیص کوین یا توکن بودن ارزهای دیجیتال شما می‌توانید به سایت رسمی هر رمز ارز یا دیگر سایت‌های فعال در حوزه ارزهای دیجیتال مراجعه کنید. به عنوان مثال با مراجعه به سایت «کوین‌مارکت‌کپ» (Coinmarketcap) و جستجوی اسم رمزارز مورد نظر خود، در صفحه مربوط به آن توکن یا کوین بودن رمز ارز نمایش داده می‌شود.

سخن آخر

در این مطلب از تفاوت کوین و توکن گفتیم. این که کوین‌ها معمولا ارزهای دیجیتال معتبری هستند که برای ایجاد آن‌‌ها، هزینه و دانش بیشتری لازم داریم اما این به معنی بی‌ارزش بودن توکن‌ها نیست. قیمت برخی توکن‌های کاربردی و بنیادی مانند «ییرن‌فایننس» این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد.

توجه داشته باشید که فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال بدون کسب دانش لازم، می‌تواند منجر به ضرر و زیان شود. پس پیش از ورود به این بازار در ابتدا اطلاعات خود را نسبت به آن تکمیل و به روز کنید.

با تفاوت کوین و توکن آشنا شوید

اگر بخواهیم به طور خلاصه به این سوال پاسخ دهیم، باید بگوییم بله. تفاوت‌هایی اعم از بزرگ و کوچک میان توکن، کوین، ارزدیجیتال و ارز مجازی وجود دارد. برای مثال، وقتی صرافی JPMorgan Chase جی پی ام کوینِ (JPM Coin) خودش را ارائه داد، آن را به‌عنوان «کوین دیجیتال» معرفی کرد. این در حالی است که لیبرای فیسبوک به‌عنوان یک «رمزارز» منسجم معرفی شد. همین امر می‌تواند یکی از دلایلی باشد که چرا قانون‌گذاران سراسر جهان پیرامون این رمزارز بسیار نگران شده‌اند.

با این اوصاف، در حالی که JPM Coin و لیبرا از لحاظ طراحی متفاوت هستند، اما در هر دو مورد، صاحب‌نظرانِ مبحث تمرکززدایی آن دو را به ‌عنوان «رمزارز» نپذیرفته بلکه به‌ عنوان «پول دیجیتال» یا «ارز دیجیتال» پذیرفته‌اند و اساسا به این دلیل است که هر دو توسط شرکت‌ها اداره می‌شوند و از این رو متمرکز هستند. متاسفانه این موضوع چندان ساده نیست: در حالی که ایدۀ اصلی رمزارزها تمرکززدایی است، برخی از آن‌ها تا حدی متمرکز هستند.

بنابراین، رمزارز یک ارز دیجیتال یا مجازی است (ظرافت معنایی این دو بعدا در همین مقاله بحث خواهد شد) که توسط رمزنگاری مستحکمی ساخته شده اند که آن را بسیار ایمن و تغییرناپذیر می‌کند. اکثر رمزارزها بر فناوری بلاک چین بنا نهاده شده‌اند. بلاک چین یک دفترکل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از کامپیوترها تشکیل می‌شود. با این حال، از لحاظ فنی وجود رمزارزهای مستقل از بلاک چین نیز ممکن است. به‌عنوان نمونه، Digicash که یکی از ابتدایی‌ترین شیوه‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری‌شده در اوایل دهه ۹۰ میلادی است، دارای بلاک چین نبود.

امر از این هم پیچیده‌تر است. حتی در میان همین رمزارزهای (برپایۀ بلاک چین) مرسوم نیز زیرشاخه‌هایی وجود دارند. مثلا نئو (NEO) یک کوین است، در حالی که باینانس کوین (BNB) یک توکن است. همان طور که متوجه شده‌اید، سردرگمی‌های زیادی در دنیای کریپتو پیرامون این اصطلاحات وجود دارد، که این مقاله بر آن است به روشن‌سازی آن‌ها بپردازد.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی هستند که بومی بلاک چین خودشان اند.

بیت کوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) نمونه‌هایی از «کوین»‌های رمزارزی شده هستند. اما نقطه اشتراک این‌ها چیست؟ همۀ این‌ها در دفترکل مستقل خودشان وجود دارند: بیت کوین بر روی نسخۀ اولیه بلاک چین بیت کوین اجرا می‌شود، اتریوم از طریق بلاک چین اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد، مونرو بر روی بلاک چین مونرو موجود است و… . همۀ این‌ها قابلیت ارسال، دریافت و استخراج را دارند.

همان طور که از اسمشان پیداست، کوین‌ها قابلیت‌هایی مشابه پول دارند: قابل تعویض، قابل تقسیم و قابل حمل هستند و عرضۀ آن‌ها محدود است. پس به طور معمول، کوینِ رمزارزی به‌عنوان پول نقد استفاده می‌شود: برای پرداخت بهای کالاها (اگر چه مقبولیت آن‌ها برای خرده‌فروشی تا کنون کم بوده است). با این حال، استثناهایی نیز وجود دارند: با وجود اینکه اتریوم تمام مشخصه‌های یک کوین را دارد، فراتر از قوانین «پول»ِ خودش عمل می‌کند. به این دلیل که در بلاک چین اتریوم و برای تسهیل تراکنش‌ها استفاده می‌شود.

دیگر اصطلاح، اصطلاح «آلت کوین» است. این عنوان را از آن جا قرارداده‌اند که چون جایگزینی برای بیت کوین (رمزارز اولیه) عمل می‌کنند. بسیاری از آلت کوین‌ها فورک و انشعابات بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل متن باز بیت کوین توسعه یافته‌اند – مثل لایت کوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) – اما اتریوم و مونرو نیز با اینکه به کلی بر روی یک بلاک چین جدید ساخته شده‌اند، به‌عنوان آلت کوین شناخته می‌شوند. بنابراین، هنگام تعریف یک آلت کوین باید این سوال را پاسخ داد: آیا آلت کوین یک کوین رمزارزی است که بلاک چین مخصوص خودش (غیر از بیت کوین) را دارد؟ اگر جواب مثبت باشد، در این صورت یک آلت کوین است.

پس توکن چیست؟

دارایی‌های دیجیتالی که می‌توانند داخل اکوسیستم یک پروژه به خصوصی استفاده شوند.

اصلی ترین تفاوت کوین و توکن در این است که توکن نیازمند بستر بلاک چین دیگری برای اجرا است. اتریوم، غالبا به خاطر قابلیت قرارداد هوشمند خود، یکی از رایج‌ترین بسترها برای ساخت توکن است. توکن‌های ساخته شده در بلاک چینِ اتریوم معمولا به‌عنوان ERC-20 tokens شناخته می‌شوند؛ مثلا مشهورترین استیبل کوین این صنعت یعنی تتر (USDT) اینگونه است. البته بسترهای دیگری نیز برای توکن وجود دارند، مثل نئو یا ویز (Waves).

با وجود اینکه از توکن‌ها به‌عنوان وسیلۀ پرداخت می‌توان استفاده کرد (به اصطلاح «ارز توکن»)، اما هدف آن‌ها در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است.

بسیاری از توکن‌ها به این منظور ساخته شده‌اند که در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکۀ آن‌ها مورد استفاده قرار بگیرند. اصطلاحا به این‌ها توکن‌های ابزاری «utility tokens» می‌گویند. هدف اصلی این است که به دارندۀ توکن‌ها دسترسی به عملکرد پروژه مربوطه را بدهند؛ مثل بیسیک اتنشن توکن (BAT). BAT، یک توکن ERC-20 است. (یعنی بستر بلاک چین آن، اتریوم است) و برای ارتقای تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان به وسیلۀ توکن‌های BAT، تبلیغات را می‌خرند و سپس این توکن بین ناشران و کاربران اینترنتی، به ترتیب به‌عنوان جایگزینی برای میزبانی تبلیغات و جایگزینی برای مشاهدۀ آن‌ها توزیع می‌شود.

در ادامه توکن های بهادار «security tokens» وجود دارند که نمایانگر سرمایه‌گذاری شخصی در یک کوین و توکن چیست؟ پروژه است. اگرچه ارزش خود را از استارتاپی که حامی پروژه است می‌گیرند، اما به دارندۀ توکن مالکیت حقیقی آن استارتاپ را نمی‌دهند. مردم این نوع توکن‌ها را فقط با احتمال افزایش قیمت آن در آینده خریداری می‌کنند؛ رونق تمامِ عرضه اولیه کوین‌ها (ICO) به همین دلیل است. اما متاسفانه مردم درحالی توکن‌های بهادار می‌خریند که به شکل توکن های ابزاری درآمده بودند. معمولا توکن‌های بهادار تحت نظارت‌های موشکافانه قرار دارند و سیاست‌های فراگیرِ «مشتری خود را بشناس (KYC)» را در جایی غیر از بازار عرضه اولیۀ کوین اعمال می‌کنند.

فرق ارز مجازی و ارز دیجیتال چیست؟ این دو کلمه هم معنا هستند؟

خیر؛ یکی از عبارات انتزاعی‌تر و دیگری محسوس‌تر است.

این موضوع، از موضوع تفاوت کوین و توکن آسان‌تر است. «ارز دیجیتال» یک عبارت کلی است که برای توصیف هر نوع پول الکترونیکی استفاده می‌شود. چه ارز مجازی باشد و چه رمزارز (این دو عبارت نیز با هم تفاوت‌هایی دارند). مفهوم ارز دیجیتال ابتدا در سال ۱۹۸۳ یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چام (David Chaum) ارائه شد، که بعدا آن را در قالب Digicash پیاده سازی کرد.

خصیصۀ معین‌کننده ارز دیجیتال این است که تنها به شکل دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و بر خلاف اسکناس دلار یا سکۀ واقعی، نامحسوس هستند. این‌ها تنها می‌توانند از طریق والت‌های الکترونیکی یا شبکه‌های متصل به مالکیت در آمده و خرج شوند. به طور معمول هیچ واسطه‌ای (هیچ بانکی) در کار نیست، و به همین دلیل است که تراکنش‌ها آنی است و کارمزدهای بسیاری کمی اعمال می‌شود. خبر خوب: ارز دیجیتال و پول دیجیتال یکی است.

بنابراین، کوین، توکن و ارز مجازی همگی ارز دیجیتال هستند.

ارز مجازی یک موجودیت متفاوت است، اگر چه از لحاظ تعریف، دیجیتال است. از آنجایی که در ابتدا بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال ۲۰۱۲ تعریف کرد، ارز مجازی یک «پول دیجیتالی که در یک محیط کنترل نشده قرار دارد، توسط توسعه دهندگانش منتشر و مدیریت می‌شود و به‌عنوان یک شیوۀ پرداخت در میان اعضای یک جامعۀ مجازی خاصی استفاده می‌شود.» است. نمونه بارز ارزهای مجازی که بر مبنای رمزنگاری نیستند، پول‌هایی است که در بازی‌های ویدیوئی تلفیق شده‌اند، مثل توکن‌‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online و یا امتیازهای FIFA که یکی از بازی‌های معتبر شرکت بازی سازی EA Sports است. این‌ها معمولا در فضای بازی مربوطه قرار دارند و برای قفل‌گشایی پاداش‌هایی چون آیتم‌ها یا انیمیشن‌ها استفاده می‌شوند.

بنابراین، برخلاف پول‌های عادی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمی‌توانند توسط یک بانک مرکزی یا مرجع نظارتیِ بانکی دیگر منتشر شود، و همین امر نشانگر عدم ثباتی است که این ارزها در معرض آن قرار دارند. از این رو، رمزارزها به کلی جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل مطابق با کتاب AP Stylebook نباید با یکدیگر اشتباه شوند، در حالی که هر دو در گروه بزرگ «ارزهای دیجیتال» قرار دارند.

آیا این تعاریف جهان شمول است؟

خیر، چرا که این فضا به طور مستمر در حال تحول و تکامل است.

رمزارزها، همانطور که می‌دانیم، تنها ده سال است که وجود دارند، و این در حالی است که اکثر سازمان‌های دولتی تنها سه تا پنج سال است که به آن‌ها توجه می‌کنند، و این از وقتی است که محبوبیت بیت کوین به طور قابل ملاحظه‌ای به همراه ارزش آن افزایش پیدا کرد. نکتۀ قابل توجه این است که لیبرای فیسبوک تحریکات دیگری را در میان ناظران مالی ایجاد کرده است: برخی کشورها در حال ایجاد کارگروه‌هایی هستند تا بررسی کنند لیبرا چیست و چگونه می‌توان آن را کنترل کرد.

بنابراین، کوین و توکن چیست؟ تعریف رمزارزها، در بین، یا حتی در داخل حوزه‌های قضایی متفاوت است: تنها در ایالات متحده، پنج سازمان قانون‌گذاری مختلف، بر مبنای قلمروی خود، پنج تعریف مختلف برای رمزارزها ارائه داده‌اند. بدین ترتیب، IRS رمزارز و دیگر ارزهای مجازی را دارایی تلقی می‌کند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار می‌پندارد که این‌ها نشانگر اوراق بهادار هستند. این در حالی است که شبکۀ اجرای جرایم مالی بر این باور است که رمزارز همان پول است. علاوه بر این، بستر نظارتی رمزارزهای ژاپن رمزارز را به‌عنوان «ارزش دارایی» تعریف می‌کند، و رئیس بانک مرکزی روسیه سابقا بیت کوین را «جانشین ارز» نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه این فضا با سرعت شگرفی در حال تکامل است و اینکه غالبا قانون‌گذاران از این قافله عقب مانده‌اند، منصفانه است که فرض کنیم در آینده عبارات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظهور خواهند کرد و همین امر باعث می‌شود به روز بودن نسبت به عبارات و اصطلاحات رایج اهمیت پیدا کند.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ آموزش کامل Token

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ رشد خیره‌کنندۀ صنعت معامله گری ارز دیجیتال در چند سال گذشته، بسیاری از سرمایه‌گذاران را به خود جذب کرده است. بسیاری از افراد این بازار را فرصتی برای کسب درآمد و سودآوری سریع می‌دیدند از جمله این ها میتوان به روش های کسب درآمد از ارزهای دیحیتال بدون ترید اشاره کرد. با این حال به عنوان یک صنعت جدید، اصطلاحات بسیاری در این زمینه وجود دارند که اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند.

به عنوان مثال، افراد بسیاری باور دارند که توکن‌ها و کوین‌ها یکسان هستند؛ درحالی که تفاوت‌هایی اساسی بین کوین و توکن وجود دارد که در اکثر مواقع نادیده گرفته می‌شوند. اما چرا اینطور است؟ تفاوت کوین و توکن در چیست؟ برای رسیدن به پاسخ این سؤالات، با ما در ادامۀ مطلب همراه باشید.

توکن چیست؟

اگر دستی در دنیای بزرگ ارزهای دیجیتال داشته باشید، احتمالاً واژۀ «توکن» را بسیار شنیده‌اید. یک توکن (Token)، رمز ارزی است که بلاک چین مستقل نداشته و جابه‌جایی و تبادل آن از طریق شبکه‌هایی مثل اتریوم صورت می‌گیرد. توکن‌هایی که روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند، به توکن ERC 20 شهرت دارند.

شبکه‌های نئو، Waves و Lisk نیز از دیگر پلتفرم‌های مورد استفاده برای انتقال توکن‌ها هستند. به عنوان مثال، توکن‌های پلتفرم نئو به توکن‌های NEP-5 شهرت دارند. از رایج‌ترین و بزرگ‌ترین توکن‌های بازار ارز دیجیتال نیز می‌توان به تتر (Tether)، چین لینک (Chainlink)، دای (Dai)، آوی (AAVE)، یرن فایننس (Yearn Finance) و بت (BAT) اشاره کرد. توکن‌ها را می‌توان مانند ارزهای دیجیتال دیگر، معامله یا نگهداری کرد.

چرا توکن‌ها مهم هستند؟

ایجاد توکن‌ها، یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های دنیای امروز است. این ارزهای دیجیتال، به عنوان آیندۀ بازار سرمایه‌گذاری شناخته می‌شوند. انجام مبادلات و معاملات با استفاده از توکن‌ها، روشی قابل اعتماد و کارآمد برای دنیای تجارت است. اجازه بدهید نگاهی اجمالی به مزایای آن داشته باشیم:

• تسهیل و ایمن‌سازی فرآیند پرداخت؛
• افزایش سرعت تراکنش و حذف موانع موجود؛
• قابلیت معامله و تبادل بدون محدودیت؛
• قابل برنامه‌نویسی؛
• عدم نیاز به مجوز استفاده؛
• امکان برخورداری از مالکیت دارایی‌های دیجیتال؛
• و…

انواع توکن در بازار کریپتو

هنگامی که قصد دارید، وارد بازار تجارت ارزهای دیجیتال شوید، با کلمات جدید بسیاری برخورد خواهید کرد. بنابراین اهمیت زیادی دارد تا برخی از رایج‌ترین اصطلاحات و مفاهیم این حوزه را درک کنید.

به جز تعاریف اساسی، لازم است تا با اهمیت برخی از دارایی‌های رمزنگاری‌شده تحت عنوان «توکن» و عملکرد آن‌ها نیز آشنایی داشته باشید. پس از اینکه پاسخ سؤال «توکن چیست؟» را دادیم، وقت آن رسیده تا به سراغ آموزش انواع توکن‌ها و تفاوت با کوین ‌و برخی از دسته‌بندی‌های مختلف این نوع ارز دیجیتال برویم. لازم به ذکر است شما میتوانید توکن ها را از صرافی های معتبر مثل والکس یا بیت پین خریداری کنید!

توکن مثلی و توکن غیر مثلی

توکن‌های مثلی به عنوان توکن تعویض‌پذیر (Fungibile) و توکن‌های غیر مثلی یا NFT ها به عنوان توکن غیر قابل تعویض (None-Fungible Token) شناخته می‌شوند. هر یک از این توکن‌ها، عملکرد و کاربردهای متفاوتی دارند.

واحدی مشخص از یک توکن قابل تعویض، هیچ تفاوتی با واحد دیگر ندارد. بنابراین می‌توان در ازای دریافت یک واحد، آن را با واحدی دیگر بازپرداخت کرد. در مقابل، ارزش توکن‌های NFT (غیر مثلی) به ویژگی‌های خاص آن‌ها بستگی خواهد داشت. این توکن‌ها را می‌توان به آثار هنری (نقاشی، قطعه موسیقی و …) تشبیه کرد که معادلی برای آن‌ها وجود ندارد.

تفاوت توکن مثلی و غیر مثلی، به نحوۀ استفاده از هر یک باز می‌گردد. به طور کلی، انواع توکن‌های مثلی (مانند تتر) برای تبادل و معاملات مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ اما توکن‌های غیر قابل تعویض، اغلب در بازی‌های بلاک چینی جدید (مثل اکسی اینفینیتی) و آثار هنری دیجیتال استفاده می‌شوند.

توکن بهادار

توکن بهادار (Security Token)، توکنی است که روی یک بلاک چین ساخته شده و مالکیت افراد بر سهامی از یک شرکت یا دارایی را نشان می‌دهد. این توکن‌ها، ردۀ جدیدی از دارایی‌ها هستند که با هدف رمزنگاری اوراق بهادار سنتی (سهام و اوراق قرضه) تولید شده‌اند.

از مزایای توکن‌های بهادار، می‌توان به شفافیت، انتقال سریع دارایی‌ها و قابلیت معامله در هر لحظه‌ای از شبانه‌روز اشاره کرد. جالب است بدانید که بسیاری از شرکت‌های بزرگ و استارتاپ‌ها، در فکر جایگزینی توکن‌‌های اوراق بهادار با دیگر روش‌های جذب سرمایه هستند.

توکن کاربردی

توکن‌ کاربردی (Utility Token) نیز با ادغام در یک پروتکل بلاک چین، برای دسترسی افراد به محصولات یا خدمات منحصر به فرد تولید می‌شوند. به طور معمول، این توکن‌ها برای پرداخت‌های درون‌برنامه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. پلتفرم بلاک چین با فراهم کردن امنیت لازم برای تبادلات توکن‌های کاربردی، از آن‌ها برای توسعۀ فعالیت اقتصادی خود استفاده می‌کند.

توکن‌ حاکمیتی

توکن‌‌های گاورننس (Governance token)، مختص به پروتکل DeFi هستند و به دارندگان اجازه می‌دهند تا در تصمیمات آیندۀ پروتکل مورد نظر، مشارکت داشته باشند. این توکن‌ها با کمک به سیستم‌های رأی‌گیری مبتنی بر شبکۀ بلاک چین، امکان حمایت از تغییرات و پیشنهادهای جدید ذی‌نفعان را فراهم می‌کنند.

توکن‌ پرداخت

توکن‌های پرداخت (Payment Tokens) که تحت عنوان توکن‌های معامله‌ای (Transactional Tokens) و توکن‌های ارزی (Currency Tokens) نیز شناخته می‌شوند، برای انجام فرآیندهای پرداخت و معاملات مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اگرچه کاربرد کلی این توکن‌ها با ارزهای سنتی مشابهت دارد، اما از مزایای زیادی نسبت به آن‌ها برخوردار است. به عنوان مثال، این توکن‌ها برای ثبت و تأیید تراکنش‌ها، به سازمانی مرکزی نیاز ندارند. این امر علاوه‌بر کاهش هزینه‌های تراکنش، از امکان سانسور و حذف آن‌ها توسط دولت‌ها نیز جلوگیری می‌کند.

همچنین به دلیل غیر متمرکز بودن شبکۀ بلاک چین، امنیت این نوع پرداخت نیز بیشتر است. شایان ذکر است که تمامی توکن‌های معامله‌ای، شبیه ارزهای معمولی نخواهند بود.

روش ساخت توکن چیست؟

اولین قدم برای ساخت توکن، تعیین نوع و کاربرد آن است. بدین ترتیب شما می‌توانید پلتفرم و شبکۀ بلاک چین مناسبی برای ساخت این ارزهای دیجیتال انتخاب کنید. به علاوه، استاندارد مورد استفاده در ساخت توکن نیز به این روش مشخص می‌شود.

انواع بلاک چین‌ها، تفاوت‌هایی در ساخت توکن دارند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها، می‌توان به زبان برنامه‌نویسی، استانداردهای ساخت و نحوۀ تعامل توکن با شبکه اشاره کرد. اگرچه در گذشته اغلب توکن‌ها در بستر شبکهٔ اتریوم ساخته می‌شدند، اما امروزه توکن‌های جدیدی در پلتفرم‌های دیگر نیز در حال ساخت هستند.

معرفی کیف پول‌های توکن‌ها

جالب است بدانید که کیف پول‌های مخصوصی برای نگهداری توکن‌ها ایجاد نشده‌اند و جهت ساخت و تبادل این ارزهای دیجیتال، از کیف پول‌های بلاک چین استفاده می‌شود. به عنوان مثال شما می‌توانید با داشتن یک کیف پول‌ اتریوم ، توکن‌های این بستر را نگهداری و ذخیره کنید. در این خصوص بیشتر بخوانید!

تفاوت کوین با توکن چیست؟

به ارز دیجیتال اصلی شبکه‌های بلاک چین، کوین گفته می‌شود. کوین به عنوان سوخت اصلی تجارت ارز و ذخیرۀ ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طوری که فعالیت در هر پلتفرم، مستلزم استفاده از کوین اصلی آن است. در مقابل، توکن‌ها بلاک چین مستقل ندارند و در بستر شبکه‌های دیگر استفاده می‌شود.

به عنوان مثال، بلاک چین اتریوم را در نظر بگیرید: اگرچه کوین اصلی آن اتر است، چند توکن دیگر مانند بت و لوپرینگ نیز در این شبکه کار می‌کنند. به طور کلی، تراکنش‌های انواع کوین توسط بلاک چین انجام شده و به قراردادهای هوشمند متکی هستند.

در پایان

بازار تجارت ارزهای دیجیتال، بازاری بسیار جوان است که روز به روز گسترده‌تر می‌شود. این مسئله در کنار عدم کنترل این بازار توسط حوزه‌های قضایی، افراد را به انجام اقداماتی حیاتی برای حفظ سرمایۀ آن‌ها ملزم می‌کند. بنابراین فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال در صورت عدم آگاهی کافی و بدون کسب دانش و اطلاعات لازم، به ضررهای غیر قابل جبرانی برای سرمایه‌گذاران منجر خواهد شد. ما توضیحات کافی و لازم در مورد اینکه توکن چیست را خدمت شما ارائه دادیم اما جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص توکن اینجا کلیک کنید.

تفاوت بین توکن و کوین (ارز دیجیتال) چیست؟

قبل از توضیح تفاوت توکن و کوین (ارز دیجیتال)، ابتدا باید این مفاهیم را تعریف کنیم. در حقیقت دنیای ارزهای دیجیتال و بلاک چین پر از اصطلاحات جدیدی است که ممکن است آشنا به نظر برسند اما در واقع برای بیان مفهوم جدیدی، مانند ماینینگ (استخراج) یا توکن اقتباس شده اند. حتی اگر علاقه شما به بلاک چین صرفاً در حد اطلاعات عمومی باشد، باز هم مهم است که تفاوت بین این مجموعه اصطلاحات مختلف را بدانید. اما اگر به سرمایه گذاری در این حوزه علاقه دارید داشتن اطلاعاتی صحیح مانند آگاهی از تفاوت توکن و کوین (ارز دیجیتال) ضروری است.

بسیاری از مردم توکن و ارزهای دیجیتال را به جای هم استفاده می کنند که باعث سردرگمی زیادی می شود. اگر چه به نظر می رسد که هر دو این کلمات به یک چیز اشاره می کنند اما واقعیت چیز دیگری است. توکن ها زیرمجموعه ای از رمزارز ها هستند. در ادامه این مطلب اصطلاحات ارز دیجیتال و توکن را تعریف می کنیم و آنچه آن ها را از هم متمایز می کند را کوین و توکن چیست؟ تحلیل می کنیم.

نگاهی دقیق تر به ارز دیجیتال

ارز دیجیتال یک واحد پول دیجیتال است که از رمزنگاری برای تضمین و تأیید تراکنش های خود استفاده می کند و آن ها را در یک دفتر کل غیر متمرکز و تغییرناپذیر به نام بلاک چین ثبت می کند.

در حال حاضر بیش از 6000 ارز دیجیتال وجود دارد، این تعداد قطعاً در سال های آتی رشد خواهد داشت. آن ها می توانند به عنوان وسیله ای برای مبادله یا ذخیره دارایی مورد استفاده قرار گیرند و در بسیاری از مبادلات در سراسر جهان استفاده می شوند.

رمزارزها را می توان به دو دسته تقسیم کرد: آن هایی که توسط بلاک چین های خود پشتیبانی می شوند، مانند اتریوم و بیت کوین (‏BTC)‏، و آن هایی که بر سایر بلاک چین ها ساخته شده اند، گروه دوم را با نام توکن نیز می شناسیم.

پس یک راهکار مفید برای اطلاع از تفاوت توکن و کوین (ارز دیجیتال) و تشخیص رمزارزهای مستقل و توکن ها این است که بپرسید: آیا مستقل از پلتفرم های دیگر است یا توسط یک بلاک چین از قبل موجود پشتیبانی می شود؟

در حالی که اتریوم یک رمزارز مستقل با توکن بومی خود است، توکن های اتر (ETH)، ERC20 مانند JNT، 0x و OmiseGo (OMG) توکن هایی هستند که بدون پلتفرم اتریوم وجود نخواهند داشت.

ارزهای دیجیتال مستقل نیز درون گروه خود تقسیم بندی های خاصی دارند. بعضی رمزارزهای مستقل بر روی بلاک چین های مشتق شده از بیت کوین قرار دارند، مانند لایت کوین، داج کوین، و یا دَش. بعضی دیگر بلاک چین مختص خود را دارند، مانند ریپل و یا اتریوم که در بالا ذکر شد.

همه ارزهای دیجیتالی که در این دو دسته فوق جای می گیرند را می کوین و توکن چیست؟ توان آلت کوین نیز نامید، زیرا آن ها جایگزینی (آلترناتیو) برای بیت کوین که اولین ارز دیجیتال اصلی هستند.

توکن چیست؟

توکن یک واحد پول است که توسط یک سازمان منتشر شده، مورد استفاده یک گروه از افراد بوده و توسط یک بلاک چین موجود پشتیبانی می شود. توکن ها تنها زیر مجموعه ای از ارزهای دیجیتال هستند که بر روی سایر بلاک چین ها ساخته شده اند.

یک سازمان توکن ها را در چارچوب یک مدل تجاری خاص ایجاد می کند تا تعامل کاربران را تشویق کرده و به کاربران شرکت کننده در شبکه پاداش بدهد. این نوع توکن کاربردهای متعددی دارد، اما می توان آن ها را به دو نوع توکن امنیتی و توکن ابزاری تقسیم کرد.

توکن های امنیتی شبیه به سهام هستند زیرا ارزش آن ها از یک دارایی خارجی قابل مبادله بدست می آید.

این توکن های امنیتی در عرضه اولیه سکه (ICOs) صادر می شوند، و هنگامی که قانون گذاران و دولت ها در یک چارچوب قانونی اجازه دهند، به احتمال زیاد به عنوان اوراق بهادار تلقی خواهند شد.

توکن ابزاری دسترسی تضمینی دارندگان خود را به محصولات یا خدمات آینده شرکت، پیش از عرضه اولیه ی این خدمات یا محصولات، ممکن می سازد. درست مانند زمانی که یک کتابفروشی پیش سفارش ها را برای کتابی می پذیرد که هنوز چاپ نشده است. از آنجا که ارزش آن ها به طور مستقیم با کوین و توکن چیست؟ مالکیت مرتبط نیست، این توکن ها همچنین می توانند معاف از قوانینی باشند که احتمالاً برای توکن های امنیتی اعمال خواهد شد. توکن ها می توانند یک روش سرمایه گذاری مناسب باشند که در آن یک شرکت سرمایه گذاران نهادی مرسوم و سرمایه ی مخاطره پذیر را نادیده می گیرد و مستقیم به سمت مشتریان خود می رود.