تفاوت بین توکن ها، کوین ها و ارزهای مجازی
در واقع بین همه ی این اصطلاحات ، به صورت عمده و جزئی تفاوت هایی وجود دارد. به عنوان مثال ، هنگامی که JPMorgan Chase کوین جی ام پی JPM خود را منتشر کرد ، آن را به عنوان “کوین دیجیتالی” معرفی کرد ، در حالی که لیبرای (Libra) فیسبوک به عنوان “کریپتوکارنسی” سخت معرفی شد – و به طرز غیر منتظره ای ، این می تواند بخشی از دلیل قانونگذار ها در سراسر جهان برای تمرکز بر روی لیبرا (Libra) باشد.
با این وجود ، در حالی که کوین (JPM) و لیبرا (Libra) از نظر طراحی متفاوت هستند ، در هر دو مورد ، کارشناسان متمرکز سریعاً آن ها را از لیست ” کریپتوکارنسی” ، حذف کردند و آن ها را “پول مجازی” یا “ارزهای دیجیتال” نامیدند – اساساً به این دلیل که توسط شرکت ها اداره می شوند و از این رو متمرکز هستند. متأسفانه ، این چندان ساده نیست : در حالی که عدم تمرکز یک ایدئولوژی اساسی پشت کریپتوکارنسی ها است ، برخی از آن ها حداقل تا یک درجه ی خاص می توانند متمرکز شوند.
بنابراین ، کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتالی یا مجازی است (تفاوت های ظریف بین این ها بعدا در مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با کریپتوگرافی قدرتمندی ساخته شده است ، که باعث می شود آن را بسیار امن و تغییر ناپذیر جلوه دهد. بیشتر کریپتوکارنسی ها براساس فناوری بلاکچین (blockchain) ساخته شده اند ، یک لجر توزیع شده که توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه ها اجرا می شود. با تفاوت بیت کوین و نئو این حال ، کریپتوکارنسی های بدون بلاکچین (blockchain-free) نیز از نظر فنی امکان پذیر هستند – در واقع ،دیجی کش Digicash ، یکی از اولین روش های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ منتشر شد ، که دارای بلاکچین (blockchain) نبود.
برای پیچیده تر کردن موضوع ، زیر شاخه هایی درون کریپتوکارنسی معمولی ، مدرن (مبتنی بر بلاکچین blockchain ) نیز وجود دارد – یعنی NEO یک کوین است ، در حالی که بایننس کوین Binance Coin (BNB) در واقع یک توکن است. همان طور که اکنون می بینید ، در فضای کریپتوکارنسی پیرامون این اصطلاحات ، سردرگمی زیادی وجود دارد ، و در این مقاله سعی شده است تا موضوعات به طور مستقیم توضیح داده شود.
کوین (coin) چیست؟
کوین های دیجیتالی که وابسته به تفاوت بیت کوین و نئو بلاکچین (blockchain) خود هستند.
بیت کوین (BTC) ، مونرو (XMR) و اتر (ETH) همگی نمونه ای از “کوین های کریپتوکارنسی” هستند. آن ها چه وجه اشتراکی با هم دارند؟ همه ی آن ها در لجر های مستقل خود وجود دارند : بیت کوین BTC بر روی بلاکچین (blockchain) اصلی بیت کوین (Bitcoin) کار می کند ، اتریوم ETH در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain استفاده می شود ،مونرو XMR در بلاکچین مونرو Monero blockchain وجود دارد و غیره. همه ی آن ها همچنین ممکن است ارسال ، دریافت یا ماین شوند.
مطابق نام آن ها ، کوین ها دارای ویژگی هایی مشابه پول هستند : آن ها معاوضه پذیر هستند ، قابل تقسیم هستند ، قابل حمل هستند و در عرضه محدود هستند. بنابراین ، به طور معمول ، کوین های کریپتوکارنسی دقیقاً تفاوت بیت کوین و نئو مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرند : برای پرداخت جهت موارد مختلف (گرچه روند پذیرش خرده فروشی کند بوده است). استثنائات وجود دارد : در حالی که اتر Ether تمام خصوصیات یک کوین را دارد ، فراتر از نقش “پول” خود عمل می کند ، زیرا در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain برای تسهیل معاملات استفاده می شود.
همچنین به اصطلاح آلتکوین ها “altcoin ” نیز جود دارند که این عنوان را به این دلیل به دست آورده اند که شبیه جایگزینی برای بیت کوین (Bitcoin) ، کریپتوکارنسی اصلی هستند. بسیاری از آلتکوین ها یک فورک (fork) بیت کوین (Bitcoin) هستند و با استفاده از پروتکل اوپن سورس بیت کوین (Bitcoin) – مانند لایت کوین Litecoin (LTC) و داج کوین Dogecoin (DOGE) ساخته شده اند ، اما اتریوم ETH و مونرو XMR که در بالا ذکر شده اند نیز علی رغم اینکه در کلکسیون های کاملاً جدید ساخته شده اند ، به عنوان آلتکوین altcoin ها نیز نام برده می شوند. بنابراین ، باید سؤال زیر را در هنگام تعریف آلتکوین در نظ بگیرید : آیا این یک کوین کریپتوکارنسی است که دارای بلاکچین (blockchain) خاص خود است ، اما بیت کوین (Bitcoin) نیست (یعنی ،بلاکچین blockchain اصلی نه)؟ اگر بله ، پس یک آلتکوین altcoin است.
با این تفاسیر ، توکن (token) چیست؟
دارایی های دیجیتالی که می توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه ی معین مورد استفاده قرار گیرند.
وجه تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مدل های قبلی برای کار به پلتفرم بلاکچین (blockchain) دیگری نیاز دارند. اتریوم (Ethereum) رایج ترین پلتفرم ایجاد توکن ها است که بیشتر به دلیل ویژگی قراردادهای هوشمند آن است. توکن های ایجاد شده روی بلاکچین اتریوم blockchain Ethereum معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند – مانند محبوب ترین استیبل کوین stablecoin صنعت تتر Tether به نام (USDT) . البته پلتفرم های دیگری برای توکن ها ، مانند نئو( NEO) یا ویوز (Waves) نیزوجود دارند.
هدف توکن ها نیز در مقایسه با کوین ها متفاوت است ، اگرچه می توان از آن ها به عنوان ابزار پرداخت نیز استفاده کرد (به اصطلاح “توکن های ارز”).
بسیاری از توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آن ها ایجاد شده اند. با این حال ، آن ها “توکن های ابزار” نامیده می شوند. هدف اصلی آن ها این است که به مالک ، امکان دسترسی به عملکرد پروژه را ارائه دهند – مانند بیسیک اتنشن توکن یا (BAT) . BAT یک توکن ERC-20 است (به این معنی که پلتفرم بلاکچین (blockchain) آن اتریوم (Ethereum) است) که برای افزایش و تقویت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان با توکن های بت (BAT) تبلیغات را خریداری می کنند ، که پس از آن بین ناشران و کاربران مرورگر به عنوان پرداخت برای هر دو تبلیغات میزبان و مشاهده ی آن ها توزیع می شود.
علاوه بر این ، “توکن های امنیتی” نیز وجود دارد که در اصل نمایانگر سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آن ها از طریق استارتاپ پشت این پروژه ارزش گذاری می شوند ، اما در آن استارتاپ به صاحب آن مالکیت واقعی نمی دهند. مردم این توکن ها را صرفاً با این ایده که ارزش آن ها در آینده افزایش خواهد یافت – این چیزی است که متأسفانه موجب کل رونق عرضه ی اولیه کوین ICO)) بوده است ، ، وقتی مردم برای خرید توکن های امنیتی به عنوان توکن های ابزار اقدام می کردند . به طور معمول ، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قانونگذاری ، و سیاست های شناخت مشتری KYC)) قرار دارند ، که برای بازار ICO چنین نبود.
در این صورت تفاوت بین ارزهای مجازی و دیجیتالی چیست؟ آیا مترادف هم نیستند؟
خیر ، مورد اول اصطلاح آن بسیار انتزاعی تر است ، در حالی که دیگری کاملاً غیر انتزاعی و ملموس است.
در واقع ،توضیح این بسیار ساده تر از موضوع توکن / کوین است. “ارز دیجیتال” یک اصطلاح کلی است که برای توصیف انواع اشکال پول الکترونیکی – ارز مجازی یا کریپتوکارنسی (خیر ، این ها نیز دقیقاً یکسان نیستند) استفاده می شود . مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله ی تحقیقاتی توسط دیوید چائوم (David Chaum) معرفی شد ، که بعداً آن را در قالب دیجی کش (Digicash) پیاده سازی کرد.
ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آن ها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف صورتحساب واقعی دلار یا سکه نامحسوس هستند. آن ها فقط می توانند از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه های متصل تعیین شده به صورت آنلاین کسب شوند و هزینه شوند. به طور معمول ، هیچ واسطه ای (هیچ بانکی) وجود ندارد ، به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می شوند و اندک و بدون هیچ گونه هزینه ای اعمال می شوند. خبر خوب : ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکسان هستند.
بنابراین: کوین ، توکن ، ارزهای مجازی – همه ی آن ها ارزهای دیجیتالی هستند.
ارزهای مجازی متفاوت هستند ، حتی اگر به صورت دیجیتالی تعریف شوند. همان طور که اولین بار بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال ۲۰۱۲ تعریف کرد ، یک ارز مجازی “پول دیجیتالی در یک محیط کنترل نشده است که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل می شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه ی مجازی خاص استفاده می شود.” یک نمونه ی اصلی از ارزهای مجازی که مبتنی بر کریپتو نیستند ، پول در بازی های ویدئویی می باشد ، مانند توکن های World of Warcraft ، کارت های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از بازی محبوب EA Sports . این موارد معمولاً در اکوسیستم بازی مربوطه وجود دارند و برای آنلاک کردن محتوای جایزه مانند موارد جدید و انیمیشن ها استفاده می شوند.
بنابراین ، بر خلاف پول معمولی ، یا حتی ارزهای دیجیتال خاص ، ارزهای مجازی نمی توانند توسط یک بانک مرکزی یا دیگر مقام قانونگذاری بانکی صادر شوند – این امر نوسانات و بی ثباتی آن ها را توضیح می دهد. بنابراین ، کریپتوکارنسی ها کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و نباید حداقل با توجه به AP استایل بوک ، با یکدیگر اشتباه گرفته شوند ، در حالی که هر دو در دسته ی “ارزهای دیجیتال” گسترده تر قرار دارند.
آیا این تعاریف جهانی هستند؟
خیر ، با توجه به این که فضا به طور مداوم در حال تحول است.
همان طور که می دانیم کریپتوکارنسی ها فقط ۱۰ سال است که وجود دارند ، در حالی که اکثر سازمان های دولتی فقط سه یا پنج سال پیش شروع به توجه به آن ها کردند ، زمانی که محبوبیت بیت کوین (Bitcoin) به طرز چشمگیری همراه با ارزش آن شروع به افزایش کرد. قابل توجه است كه لیبرای (Libra) فيسبوك به تازگي توجه عمده ديگري را در بين دیده بان های مالي ايجاد كرده است : برخي از كشورها هم اكنون در حال تشكيل نيروهاي وظيفه براي بحث درمورد لیبرا (Libra) و چگونگي قانونگذاری آن ، هستند.
بنابراین ، تعاریف مربوط به کریپتوکارنسی ها در بین حوزه های قضایی متفاوت است : فقط در ایالات متحده ، پنج آژانس قانونگذاری مختلف ، بسته به برداشت آن ها ، ۵ تعریف مختلف از کریپتوکارنسی دارند . بنابراین ، IRS کریپتوکارنسی ها و بیشتر ارزهای مجازی دیگر را به عنوان دارایی می بیند ، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می کند آن ها اوراق بهادار را عرضه می کنند ، در حالی که شبکه ی اجرای جرایم مالی فکر می کند کریپتوکارنسی ها پول هستند. علاوه بر این ، چارچوب قانونگذاری ژاپن برای کریپتوکارنسی ها – قانون خدمات پرداخت – “ارز دیجیتال” را به عنوان یک ارزش ملکی تعریف می کند ، و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین (Bitcoin) را “جانشین ارز” می نامید.
علاوه بر این ، با توجه به این که این فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تحول است – و این که قانونگذار ها اکثراً از این قافله عقب مانده اند – عادلانه است که فرض کنیم شرایط جدید برای ارزهای دیجیتال ممکن است در آینده ایجاد شود ، که این امر، به روز بودن در خصوص موارد فعلی را از اهمیت ویژه ای برخوردار می کند.
نئو (NEO) چیست؟
نئو (به انگلیسی: NEO) به باور برخی پاسخ چین به اتریوم بوده است. این پروژه که در سال 2016 راه اندازی شد، توسط دا هونگ فی و اریک ژانگ توسعه و تعریف گردید.
این شبکه ابتدا با نام انت شیر (Antshare) به عموم معرفی شده است. این شبکه بلاک چین اختصاصی خود را دارد. از خیلی جهات شبیه به اتریوم است.
مهمترین شباهت این دو شبکه، قرارداد های هوشمند (Smart Contract) است. به اختصار قراردادهای هوشمند برنامه هایی هستند که وظایفی عموما در خصوص نقل و انتقال ارزها بین حساب‌های مختلف را بر عهده دارند و تمام این وظایف را روی شبکه بلاک چین انجام می‌دهند.
همان طور که می‌دانید، قراردادهای هوشمند تحول عظیمی در دنیای رمزارزها ایجاد کرده و این پدیده را به صنعتی منعطف و بسیار جذاب و با رشد سریع تبدیل کرده است.
به همین دلیل بعد از موفقیت شبکه اتریوم نمونه‌های دیگری از این شبکه با ایده های نو پا به عرصه ظهور گذاشتند. نئو تقریبا اولین بلاک چین عمومی چین محسوب می‌شود که دارای قابلیت قراردادهای هوشمند است.
نحوه عملکرد
این شبکه مانند اتریوم از بلاک چین برای حفظ و نگهداری داده‌های قراردادها و تراکنش‌ها استفاده می‌کند. با این تفاوت که در این شبکه ماینینگ وجود ندارد و بر خلاف اتریوم کاربران بر اساس الگوریتمی به نام (نمایندگی تحمل عیب بیزانسی delegated Byzantine Fault Tolerant algorithm) برای تحکیم و حفظ تمامیت شبکه بلاک چین استفاده می‌کنند.
برای متوجه شدن این الگوریتم باید بدانیم که عیب بیزانسی چیست باید بگوییم به طور خلاصه عیب بیزانسی از یک مسئله فرضی گرفته شده که در آن فرماندهان بیزانس قصد حمله به یک شهر را دارند ولی ارتباط آنها به صورت دسته جمعی و فیزیکی مقدور نیست و هر کدام از این فرماندهان قادر هستند رای خود جهت حمله یا عقب نشینی را به تک تک فرماندهان دیگر به صورت یک به یک اعلام کند.
مشکل وجود فرمانده ناصادق و پیچیده تر از آن فرمانده یا فرماندهان خیانتکار است. که می‌توانند تصمیم نهایی را به دو دسته تقسیم کنند که نتیجه آن شکست هر دو جبهه از فرماندهان با اجرای تصمیمات غیر هماهنگ است.
برای جلوگیری و یا تاب آوری (tolerant) این عیب روش‌های متفاوتی در زمینه های مختلف ارائه شده است. در دنیای رمز ارز ها از الگوریتم‌های اثبات کار و اثبات منفعت یا سهم استفاده می‌شود.
در شبکه نئو از روش نمایندگی کردن برای گرفتن تصمیمات اجماع عمومی برای برتابی مشکل بیزانس استفاده می‌شود. نویسنده این الگوریتم اریک ژانگ از موسسان شبکه نئو بوده است.
این الگوریتم شکل تغییر یافته ای از الگوریتم اثبات سهام یا منفعت است. به تفاوت بیت کوین و نئو این صورت تمام دارندگان رمزارز به شرطی که مقدار حداقلی از رمزارز را در اختیار داشته باشند از حق رای برای اجماع بهره مند می‌شوند.
دیگر اعضا می توانند به میزان رمزارز در اختیار خود حق رای خود را در اختیار این گروه‌های رای دهنده قرار دهند و از پاداش هایی که شبکه توزیع می کند به نسبت رمز ارز خود بهره مند شوند.
رمز ارز نئو
این بلاک چین دارای 2 توکن بومی است توکن نئو NEO که تمام حجم قابل استفاده (صد میلیون توکن) آن در بلوک اول بلاک چین تولید شده و به صورت 50-50 بین متقاضیان و گروه توسعه دهنده و شورای مرکزی نئو تقسیم شده است.
شورای مرکزی فقط برگسترش و پیشرفت شبکه دخالت دارد و نقش آن پشتیبانی و مدیریت راهبردی آن است و در هیچ قسمتی از نحوه عملکرد شبکه دخل و تصرف ندارد. آن 50 درصد در اختیار شورا به گسترش و پیشرفت پروژه تزریق خواهد شد. در حال حاضر حدود 71 میلیون توکن NEO در گردش است.
دیگری توکنی به نام نئوگس یا نئوگاز (NeoGAS) است. این توکن برای پرداخت تمام کارمزدهای این شبکه استفاده می شود.کاربران شبکه برای تولید بلاک از این توکن پاداش دریافت می‌کنند.
مقدار حجم این توکن نیز 100 میلیون بوده و هر حدود 20 ثانیه تولید می‌شود و بین کاربران دخیل در تولید بلاک توزیع می‌شود. با نرخ تولید فعلی NEO حدودا 22 سال دیگر این ذخایر به پایان می‌رسد.
گفتنی است کمتر پروژه ای در دنیای رمز ارز وجود دارد که به اندازه نئو به گسترش و تکامل و بخش تحقیق و توسعه اهمیت داده باشد. این گسترش پایدار در حرکت این شبکه به سوی به روز رسانی های متعدد و اهمیت آنها به انجام این امور نشان از سرزندگی و وجود عزم جدی برای توسعه این پروژه است.
آخرین این توسعه ها نسخه سوم شبکه با نام NEO3 است که پیش نمایش آن روی شبکه اصلی mainnet این شبکه 22 دسامبر 2020 صورت گرفت.
مزیت نئو بر اتریوم
در شبکه اتریوم برای ساخت قراردادهای هوشمند باید از زبان برنامه نویسی اختصاصی ماشین مجازی اتریم EVM به نام سولیدیتی Solidity استفاده کرد.
این زبان برنامه نویسی یک زبان برنامه نویسی مختص به دامنه است (Domain Specific Language –DSL) و دامنه کاربرد آن محدود به کاربری ماشین مجازی اتریوم است.
در نئو اما برای نوشتن برنامه های قراردادهای هوشمند می توان از زبان های برنامه نویسی عمومی (General Purpose Language GPL) مانند c# یا java بهره برد.
به این صورت نیازی به فراگیری یک زبان برنامه نویسی محدود به یک کاربرد خاص نیست. در عوض با فراگیری زبان‌های قدرتمندی مانند سی شارپ یا جاوا می توان به گستره وسیعتری از کاربرد ها دسترسی پیدا کرد، از برنامه نویس می توان در محدوده های دیگری نیز استفاده کرد.
نئو (NEO)
بخش تاریک
با توجه به مبدا این شبکه و پروژه باید توجه کرد که این شبکه در محدوده سیاستگذاری های دولت چین قرار دارد. با این که شبکه های رمزارزی غیر متمرکز توان بسیار زیادی در عدم تاثیرپذیری از قدرت های اقتصادی و سیاسی دنیا دارند، اما در نهایت باید توجه داشت که با تصویب قوانین خاص می توان روی قدرت و ارزش رمزارزها تاثیر گذاشت.
از جمله دو رمز ارز دش و مونرو که هر دو به شدت به حفظ حریم خصوصی افراد اهمیت می‌دادند تا جایی که علاوه بر ناشناس بودن صاحبان حساب ها، حتی ردیابی تراکنش‌ها غیرممکن می‌شد.
به این ترتیب برخی از دولت‌ها معاملات این رمزارزها را در صرافی های مجاز ممنوع اعلام کردند یا دستور به محدود سازی این رمزارزها کردند. که برای این رمزارزها افت‌هایی نسبتا زیادی در پی داشت. اما همچنان به مسیر خود ادامه می‌دهند. هر چند ممکن است این قوانین به تضعیف بیش از اندازه آنها منجر شود.
اما در نئو شرایط به گونه ای دیگر است. با این که این شبکه نسبتا نسبت به تنظیم مقررات علیه خود مقاوم است، این شبکه اعلام کرده با قوانین دولت چین همگام خواهد بود و امیدوار است دولت چین در این خصوص با آنها با ملایمت بیشتری برخورد کند.
جمع بندی
این شبکه با توان و پتانسیل بسیار بالا و مزایای شبیه به اتریوم که با کمی پیشرفت و توسعه بیشتر آن را نسبتا توانمندتر از اتریوم نیز ساخته، در حال حرکت به سوی آینده است.
این شبکه از ابتدا توان و منابع مالی گسترده ای را جهت گسترش پایدار شبکه خود اختصاص داده است. از این رو نباید متعجب شد که این شبکه در عرض حدود یک سال به جمع 20 رمزارز بزرگ دنیا از لحاظ حجم معاملات راه پیدا کرده است.(حدود 5 میلیارد دلار).
از سوی دیگر باید توجه داشت که این شبکه با توجه به حضور در محدوده دولت چین نیاز به همکاری نزدیک با این دولت دارد. از طرفی امکان شراکت این شبکه با حکومت چین وجود دارد که در صورت به وقوع پیوستن این موضوع باید منتظر رشد بسیار زیاد این شبکه بود.
اما این تمام ماجرا نیست و ممکن است این شبکه مورد تصویب قوانینی علیه خود قرار بگیرد که نتیجه آن سقوط ارزش آن خواهد بود. در صورت علاقه مندی به این شبکه باید نگاه ویژه ای به اتفاقات و قوانین تجارتی چین نیز داشت.
آشنایی با بیت کوین برای افرادی که به تازگی وارد عرصه ارز های دیجیتال شده اند!!
می توان به جرات گفت این روزها اکثر افراد در جهان با ارز دیجیتال بیت کوین آشنایی دارند و یا حداقل نام این رمزارز به گوششان خورده است؛ شاید برای شما هم جالب باشد تا با تاریخچه ی این رمزارز و خالق آن آشنا شوید، در ادامه ی مطلب به معرفی ساتوشی ناکاموتو و دیگر جزئیات مرتبط با بیت کوین مهمترین میراث ساتوشی خواهیم پرداخت.
تاریخچه ی بیت کوین
بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که پا به دنیای کریپتوکارنسی گذاشت و توانست مورد توجه افراد بسیاری در سراسر جهان قرار بگیرد، این رمزارز در سال 2008 میلادی خلق شد، هیچ کس نمی داند سازنده ی این رمزارز کیست اما گفته می شود فردی به نام ساتوشی ناکاموتو این ارز را خلق کرده است، حتی عده ای بر این باورند که این نام مختص یک فرد نیست بلکه می تواند نام یک گروه باشد.
دو ویژگی اصلی بیت کوین غیرمتمرکز بودن و در امان ماندن از چاپ واحدهای پولی بیشتر است، این رمزارز برخلاف پول های رایج امروزی در کنترل هیچ فرد، گروه و یا سازمان خاصی نیست.
هدف از پیدایش بیت کوین انتقال و دخیره امن پول است از این رو می توان آن را یک سیستم پرداخت و بانکداری دیجیتال امن دانست.
بعد از ظهور این ارز در ابتدای سال 2009 میلادی شبکه ی این ارز دیجیتال کار خود را شروع کرد، اما همچنان تا به امروز هویت ساتوشی ناکاموتو مشخص نشده است، البته فرضیه های زیادی درباره ی هویت او وجود دارد که در کنار آن مدعیان بسیاری هم خود را ساتوشی معرفی کرده اند اما در هر صورت هیچ یک از این افراد مدارک کافی برای اثبات این ادعا ندارند.
معرفی ساتوشی ناکاموتو
همان طور که اشاره کردیم، ساتوشی ناکاموتو هویت خود را مخفی نگه داشته است و به احتمال زیاد برای این کار هم دلایل خاص خودش را داشته است، به عنوان یکی از دلایل احتمالی این کارمی توان به این مساله اشاره کرد که شاید او برای در امان ماندن جانش این کار را کرده است.
اگر هویت سازنده ی بیت کوین مشخص نبود در این صورت نظرات و عقاید شخصی او می توانست در روند توسعه این شبکه تاثیر بگذارد و حتی آن را از حالت غیر متمرکز بودن خارج کند.
بیت کوین مهمترین میراث ساتوشی
بیت کوین که با نماد BTC نمایش داده می شود یک بلوک یا یک بسته از داده های رمزنگاری شده است، انتقال این داده ها از یک شخص به شخص دیگر و تایید معامله آن به قدرت محاسباتی و نرم افزاری زیادی نیاز دارد.
گروه های مختلفی در شبکه بیت کوین فعالیت می کنند از مهم ترین آن ها می توان به استخراج کنندگان و یا همان ماینرها، توسعه دهندگان و نودهای شبکه اشاره کرد، هر یک از این گروه ها وظیفه ی خاصی را در شبکه به عهده دارند؛ به عنوان مثال استخراج کنندگان کار تایید انتقال این رمزارز را که به آن تراکنش گفته می شود، بر عهده دارند و یا توسعه دهندگان که به صورت داوطلبانه مسئولیت ارتقای نرم افزار بیت کوین را بر عهده دارند، نودها هم تاریخچه تراکنش هایی که در شبکه انجام می شود را در هاردهای خود ذخیره می کنند.
راه های به دست آوردن بیت کوین
شما هم می توانید بیت کوین را از طریق صرافی های آنلاین خریداری کنید، و هم این که این ارز دیجیتال را از طریق فرآیند استخراج بدست بیاورید.
شما با هر مقدار پول و سرمایه ای که دارید، می توانید بیت کوین خریداری کنید زیرا هیچ لزومی ندارد که شما یک واحد کامل از این رمزارز را خریداری نمایید؛ اما برای استخراج این ارز دیجیتال شما نیاز به پول و سرمایه ی بیشتری دارید.
در این میان برخی از سایت ها هم وجود دارند که ادعا می کنند در ازای فعالیت شما درون سایت، به عنوان پاداش به شما بیت کوین و یا حتی سایر ارزهای دیجیتال را می دهند، اما اغلب آن ها هدف اصلیشان جذب کاربر است و ممکن است در پایان به شما هیچ ارز دیجیتالی تعلق نگیرد.
خرید بیت کوین از صرافی
شما در هر نقطه ی جهان تنها با داشتن یک دستگاه متصل به اینترنت و بدون نیاز به مراجعه ی حضوری می توانید بیت کوین بخرید و یا بفروشید؛ شما کافیست یک صرافی آنلاین ارز دیجیتال معتبر که از ببیت کوین پشتیبانی می کند را انتخاب کنید، و درون سایت آن ثبت نام کنید.
بعد از تکمیل فرآنید ثبت نام شما قادر خواهید بود این رمزارز را خریداری کنید.
خرید بیت کوین از صرافی در ایران
برای خرید بیت کوین در ایران هم شما بهتر است درون یک سایت صرافی آنلاین ایرانی عضویت به عمل آورید، شاید بسیاری از کاربران علاقه داشته باشند در صرافی های بزرگ و مشهوری چون بایننس(Binance) معامله کنند اما به علت تحریم هایی که علیه ایران وجود دارد، انجام این کار ممکن نیست.
روش های دیگری چون خرید مستقیم هم برای معامله ی این رمزارز وجود دارد اما از آن جایی که امن ترین روش همان خرید از صرافی های آنلاین است و ریسک کم تری را برای شما به همراه دارد، تنها همین روش را به شما پیشنهاد می کنیم.
استخراج بیت کوین
همان طور که گفتیم یکی دیگر از راه های بدست آوردن بیت کوین، استخراج آن است؛ برای انجام این کار شما نیاز به دستگاه های مخصوص دارید. در روزهای ابتدایی، این ارز قابلیت این قابلیت را داشت تا از طریق کامپیوترهای شخصی و به صورت انفرادی هم استخراج شود، اما این روزها انجام این کار بصرفه نیست و ماینرها باید به تفاوت بیت کوین و نئو استخرهای استخراج بپیونند تا با اشتراک گذاشتن توان پردازشی دستگاه های خود بتوانند بیت کوین استخراج کنند؛ در پایان کار هم هر فرد برحسب توان پردازشی خود از این کار سود می برد.
نمودار عمق بازار بیت کوین در 3 ام مرداد ماه سال 1400
سخن پایانی
بیت کوین اولین و مشهورترین ارز دیجیتال است، حتی با این که بعد از آن پروژه های متعددی روی کار آمدند اما هیچ یک نتوانستند از محبوبیت آن بکاهند؛ این روزها خرید و فروش در بازار ارزهای دیجیتال بسیار جنجالی شده است و بسیاری از افراد با شنیدن خبرهایی در خصوص میزان سودآوری این بازار، تمایل دارند تا هر چه زودتر پول و سرمایه ی خود را وارد این بازار مالی کنند، اگر شما هم می خواهید پا به دنیای کریپتوکارنسی بگذارید به شما توصیه می کنیم ابتدا دانش و اطلاعات خود را افزایش دهید تا بتوانید سرمایه گذاری موفق تری را تجربه کنید.
مهم ترین تفاوت های میان کوین و توکن
اکثر افرادی که در بازار ارزهای دیجیتال در حال فعالیت هستند، کوین و توکن را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند. در صورتی که برخلاف تصور عموم مردم این دو به دو مفهوم مختلف اشاره دارند و تفاوت‌های زیاد و قابل مشاهده‌ای با یکدیگر دارند. با توجهه به اینکه این دو اصطلاح بسیار رایج است، سوال‌های زیادی در خصوص تفاوت این دو بیان می‌شود. برای همین ما در این مقاله از بیت سرور به معرفی تفاوت کوین و توکن می‌پردازیم.
کوین چیست؟
به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد، کوین گفته می‌شود. برای مثال می‌شود به بیت کوین و اتریوم اشاره کرد که رمزارزهایی هستند که بلاکچین اختصاصی خود را دارند. هر کوین از صفر طراحی و برنامه ریزی می‌شود و بلاکچین آن هدف خاصی را دنبال می‌کند. برای مثال بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم معتمد را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.
اما توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند که این ویژگی‌ها عبارتند از:
- قابل‌تعویض
- قابل‌تقسیم
- قابل‌پذیرش
- قابل‌انتقال
- ماندگار
- و عرضه محدودی
همچنین کوین‌ها دارای مشخصه‌های متفاوت و مخصوص به خود هستند. این مشخصه‌ها نیز عبارتند از:
- به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند. یعنی به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
- قابلیت ارسال، دریافت و استخراج را دارند.
استفاده از کوین ها
از کوین‌ها در موارد مختلفی استفاده می‌شود. اما معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. همانطور که گفتته شد کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. چند مورد از موارد استفاده آنها در زیر اشاره شده است.
- برای انتقال پول
- به عنوان یک ذخیره کننده ارزش
- یک نوع “واحد” محسوب می‌شود
توکن چیست؟
توکن، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قراردارد هوشمند مانند اتریوم است. این پلتفرم‌ها به کاربر اجازه می‌دهد تا از بلاکچین به نحو مورد نیاز خود استفاده کنند. ایجاد توکن‌هایی که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند و مدیریت آنها یکی از استفاده ها از این پلتفرم‌های قرارداد هوشمند است.
برای مثال، تفاوت بیت کوین و نئو رمزارز تتر TRC20 یک توکن بر بستر بلاکچین ترون است. TRC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین ترون است. توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند. یعنی یک توکن تتر TRC20 را میتوان با یک توکن دیگر مانند بیت تورنت در یک تراکنش معامله کرد. پروژه‌های توکن، بخش مهمی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. این پروژه‌ها علاوه بر مزایای اصلی خود، برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. برای مثلا برای انتقال تتر بر بستر TRC20 باید کارمزد شبکه را به صورت ترون پرداخت کرد.
انواع توکن
توکن‌ها دارای انواع مختلفی هستند که در یک طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند. این طبقه بندی شامل موارد زیر می‌شود:
این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق قرضه یا مشتقات هستند.
این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین میتوان از آنها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.
- توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)
معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است. (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند. با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.
مزیت ایجاد توکن‌ها؟
ایجاد یک شبکه بلاک چین، بسیار زمانبر و نیاز به صرف انرژی زیادی خواهد داشت. توسعه‌دهندگان، به‌جای صرف زمان خود برای ایجاد یک شبکه بلاک چین، می‌توانند این زمان و هزینه را ذخیره کنند. آنها می‌توانند تنها زمان خود را به ایجاد یک توکن بر روی شبکه بلاک چین موجود (مثل اتریوم و نئو) گذاشته و از منافع آن بهره ببرند.
تفاوت میان کیف پول‌های کوین و توکن
یک تفاوت مهم و اساسی که بین توکن و کوین وجود دارد، کیف پول و نحوۀ ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. در واقع هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد. این کیف پول یا آدرس در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. به عبارتی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.
اما توجه کنید که این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود. اما همواره تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت.
در این مقاله تفاوت کوین و توکن گفته شد. شما می‌توانید برای دریافت آی پی ثابت و سرور مجازی ترید از وبسایت بیت سرور کمک بگیرید و یا با مشاورین ما با شماره ۰۷۱۹۱۳۰۱۰۴۲ یا ۰۷۱۹۱۳۰۱۴۴۲ تماس حاصل فرمائید.
تفاوت کوین Coin و توکن Token (این دو مفهوم را باهم اشتباه نگیرید)
در دنیای ارزهای رمزنگاری اصطلاحات بسیاری وجود دارد. ممکن است سرمایه گذاران جدید تمایز بین دسته های مختلف را متوجه نشوند. در این مقاله قصد داریم به موضوعی بپردازیم که غالباً افراد در مورد آن اشتباه می کنند و آن فرق بین کوین (Coin) و توکن (Token) است. گاهی اوقات مردم به اشتباه از اصطلاح کوین یا سکه برای آنچه در اصل توکن نامیده می شود و از اصطلاح توکن برای آنچه که کوین نام دارد استفاده می کنند. برخی از افراد هم از هر دو اسم برای تمام دارایی های دیجیتال موجود استفاده می کنند.
با این حال تفاوت های بسیار زیادی بین کوین های (سکه های) رمزنگاری شده و توکن های رمز نگاری شده وجود دارند. بنابراین مهم است که شما هر اصطلاح را در جای درست خود به کار ببرید. ما در ادامه به تفاوت بین توکن و سکه در دنیای رمزارزها می پردازیم همچنین برخی از مهم ترین پروژه ها را در هر دسته بررسی می کنیم و سعی می کنیم شرح دهیم که چگونه برخی از پروژه های رمزنگاری از توکن های دیجیتالی به سکه های دیجیتالی مهاجرت می کنند.
معنی فارسی کوین، سکه و معنی توکن، نشانه می باشد ولی ما به این دلیل که در دنیای رمزارزها اصطلاح انگلیسی آن ها رایج است از همان کلمه کوین و توکن استفاده می کنیم.
در پایان این راهنما، شما می توانید تشخیص دهید که دارایی های دیجیتالیتان توکن است یا کوین. پس بیایید بدون مقدمه چینی بیشتر شروع کنیم.
تفاوت کوین (Coin) و توکن (Token) در چیست؟
یک تفاوت اساسی وجود دارد که باعث دسته بندی کوین ها در مقابل توکن ها می شود.
اصطلاح کوین بطور کلی به هر رمزارزی گفته می شود که دارای بلاک چین مستقل و جداگانه است. در مقابل آن اصطلاح توکن به هر رمزارزی گفته می شود که بر روی یک بلاک چین دیگر ساخته شده باشد و دارای بلاک چین اختصاصی نمی باشد. توکن ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند بلکه به یک بلاک چین دیگر وابسته هستند و بروی آن به وجود می آیند. توکن ها نیز درست مانند سکه ها در بازار قابل معامله هستند.
برای درک بهتر موضوع بیایید به مثالی بپردازیم:
در اصل سکه ها نمایانگر یک شخص است که یک ساختمان برای زندگی کردن در آن می سازد، این شخص سازنده و مالک این ساختمان است.
توکن نیز نمایانگر شخصی است که یک خانه در یک ساختمان برای زندگی کردن در آن اجاره می کند.
معمولاً ساخت یک کوین به مراتب پیچیده تر و زمان بر تفاوت بیت کوین و نئو است.
بعنوان مثال بیت کوین (BTC)، اتر (ETH)، ایاس (EOS)، نئو (NOE) چند نمونه از کوین های بازار رمزارزها هستند که داری بلاک چین اختصاصی می باشند. در مقابل ارز بت (BAT) یک توکن است که بر روی بلاک چین اتریوم به وجود آمده است.
نمونه ای از پروژه های مهم کوین ها و توکن ها
بیت کوین می تواند بهترین مثال تفاوت بیت کوین و نئو برای یک کوین باشد. بیت کوین نه تنها اولین رمزارز در جهان است بلکه اولین بلاک چین جهان هم است. از زمان راه اندازی آن در سال ۲۰۰۹، تعدادی از بلاک چین های جدید پدیدار شدند. از آنجا که کد بیت کوین open source یا منبع باز است. تعدادی از پروژه ها با کپی کردن کد آن و تغییر چند مؤلفه فنی اقدام به راه اندازی بلاک چین های کاملاً جدید کردند. بعنوان مثال چارلی لی با این رویکرد، لایت کوین را ایجاد کرد.
ارز تتر نیز یک مثال از توکن های موفق است که بر روی بلاک چین اتریوم به وجود آمده و هدفش ایجاد یک رمزارز ثابت (Stablecoin) با پشتوانه دلار است. بطور کلی ۹۰ درصد از توکن های بازار بر روی بلاک چین اتریوم به وجود آمده اند شما می توانید در سایت etherscan.io لیست توکن های اتریوم را مشاهده کنید.
اما چگونه می شود تشخیص داد که یک رمزارز کوین است یا توکن؟
در نگاه اول به نظر می رسد که نام یک پروژه راهی مؤثر برای تمایز است. بعنوان مثال، در بیت کوین و لایت کوین، کلمه کوین بر روی اسم آن است یا ارز Basic Attention Token) BAT) که کلمه توکن بخشی از اسم آن است. اما این نمی تواند راه درستی باشد بعنوان مثال ارز بایننس کوین (BNB) از کلمه کوین در نام آن استفاده شده است اما در حقیقت یک توکن بلاک چین اتریوم است. یکی از راه های یافتن اینکه یک رمزارز توکن است یا کوین، بررسی وب سایت پروژه است. لازم به ذکر است که گاهی حتی خود تیم های تفاوت بیت کوین و نئو پروژه نیز این اصطلاحات را بطور متقابل استفاده می کنند. بهترین راه برای تشخیص این موضوع مراجعه به سایت coinmarketcap.com است. این یک وبسایت مرجع است که در آن لیست ارزهای معتبر بازار را می توانید مشاهده کنید، بر روی هر ارز که کلیک کنید می توانید جزئیات آن را بررسی کنید.
تفاوت بین توکن اوراق بهادار و توکن کاربردی
SEC (کمسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده) و FINMA (نظارت بر بازارهای مالی سؤییس) توکن ها را به دو دسته گسترده، توکن های اوراق بهادار (Security Tokens) و توکن های کاربردی (Utility Tokens) تقسیم کرده اند.
خرید توکن های اوراق بهادار به عنوان یک سرمایه گذاری تلقی می شود، به بیانی دیگر شخصی که آن ها را خریداری می کند با انتظار سود کردن بر روی آن توکن سرمایه گذاری می کند. بنابراین آن ها مشمول مقررات مربوط به اوراق بهادار فدرال هستند. از طرف دیگر توکن های کاربردی ابزاری برای دسترسی به خدمات یا محصولات یک پروژه هستند.
هارد فورک و تشکیل یک بلاک چین جدید
واقعیت این است که همیشه همه اعضای تیم های یک رمزارز با بلاک چین مستقل در همه موضوعات باهم موافق نیستند. گاهی اوقات این اختلاف نظرها باعث می شود توسعه دهندگان به دو گروه تقسیم شوند و یک گروه برای پیاده سازی اهداف خود یک انشعاب یا فورک در زنجیره اصلی ایجاد کند این به این معنی است که از یک جایی به بعد زنجیره بلاک ها به دو قسمت تقسیم می شود. گروهی در زنجیره قدیمی باقی می مانند و گروهی در زنجیره به وجود آمده حاصل از فورک.
از آنجا به بعد این دو بلاک چین بصورت مجزا از هم به کار خود ادامه می دهند. این فورک یا انشعاب در زنجیره را هارد فورک بحث برانگیز می گویند. برای زنجیره به وجود آمده یک کوین جدید نیز به وجود می آید. به عنوان مثال بیت کوین کش یک فورک به وجود آمده از بلاک چین بیت کوین است که به دلیل اختلاف توسعه دهندگان بر سر سایز بلاک به وجود آمده است. اکنون هر دو بلاک چین بصورت مجزا و با کوین های متفاوت در بازار رمزارزها مشغول به کارند. نماد سکه بیت کوین کش BCH است.
حرکت از توکن به سمت کوین
بسیاری از پروژه های بلاک چین در طول ICO های خود (عرضه اولیه رمزارز) با هدف ایجاد بلاک چین اختصاصی خود در آینده، در ابتدا یک توکن را بر روی یک بلاک چین دیگر صادر می کنند. روند جمع آوری پول از طریق ICO نیازی به یک پروژه که از قبل دارای یک زنجیره مستقل باشد، ندارد. برای تیم پروژه جمع آوری سرمایه با توزیع و فروش توکن ها از طریق یک بلاک چین موجود از قبل، آسان تر است. این مشکلات فنی احتمالی را کاهش می دهد و کل تفاوت بیت کوین و نئو روند توزیع توکن ها یا ICO را ساده تر می کند.
بطور معمول، تیم پروژه قبل از انتشار شبکه بلاک چین اصلی و در دسترس عموم، آزمایشات و تست هایی از بلاک چین های خود را راه اندازی می کنند. هنگامی که یک تیم پروژه آماده راه اندازی شبکه اصلی خود باشد، معمولاً مبادله سکه ای (Coin Swap) را انجام می دهند. این همچنین مبادله توکن (Token Swap) نیز شناخته می شود. در طی این رویداد، کاربران قادرند توکن های دیجیتالی خود را به کوین های دیجیتالی که قابل استفاده در بلاک چین جدید و مستقل هستند، مبادله کنند. در سال ۲۰۱۸ ترون (Tron) و ایاس (EOS) این فرآیند را به اتمام رساندند.
سرمایه گذاران باید به این نکته توجه داشته باشند که مبادله کوین ها بصورت دستی و خودکار تفاوت بیت کوین و نئو تفاوت بیت کوین و نئو انجام می شود. بعنوان مثال، بسیاری از صرافی ها مانند بایننس داری یک ویژگی هستند که بصورت خودکار توکن های دیجیتال به کوین های دیجیتال تبدیل می شود. سرمایه گذارانی که وجوه خود را در کیف پول دیجیتال ذخیره می کنند، ممکن است لازم باشد برای دریافت سکه های جدید چند مرحله را بصورت دستی انجام دهند.
نتیجه گیری
توکن ها و سکه های دیجیتالی هر دو برای بازار ارزهای دیجیتال مهم هستند. در حالی که واقعاً تنها یک تفاوت اصلی بین این دو دسته رمزارز وجود دارد، دانستن تفاوت بین کوین های رمزنگاری در مقابل توکن های رمزنگاری برای درک اهداف تیم های مختلف پروژه مهم است. داشتن این دانش فنی می تواند به نوبه خود به سرمایه گذاران کمک کند تا ارزهای رمزپایه موجود را بهتر ارزیابی کنند.
دیدگاه شما